Süleymaniye Câmii

Kanuni Sultan Süleyman dönemi, Osmanlı İmparatorluğu'nun kuvvet ve büyüklük olarak en yüksek derecesine ulaştığı devirdir...


Bu muhteşem kuvvet ve büyüklük, muhteşem bir câmide anıtlaşmış ve ölümsüzleşmiştir ki, işte o anıt Süleymaniye Câmii'dir...


Kanuni Sultan Süleyman'ın emriyle 1550 senesinde yapımına başlanan bu câmi, 1557 senesinde bitirilmiştir...


Mimar Koca Sinan'ın dehasıyla gerçekleşen bu ölümsüz eser, 57 metre uzunluğunda ve 60 metre genişliğinde bir alanı kaplamaktadır...


Câminin, dördü yanlarda, biri de arkada olmak üzere beş ana giriş kapısı vardır...


Arka kapı geniş bir revaka açılır. Burası, dört bir taraftan 28 kubbe ve 24 sütunla çevrilmiş olan, ortası şadırvanlı geniş bir avludur...


Câminin kıble tarafında, içerisinde Kanuni Sultan Süleyman'ın ve eşi Hürrem Sultan'ın bulunduğu bir hazire mevcuttur...


Kanuni Sultan Süleyman'ın türbesinin kubbesi yıldızlarla donanmış gökyüzü imajını vermesi için, içeriden, metalik plakalar arasına yerleştirilmiş pırlantalarla (elmaslarla) süslenmiştir...

Câmi, süslemeleri açısından sade bir yapıya sahiptir. Mihrap duvarındaki pencereler vitraylarla süslüdür. Mihrabın iki tarafındaki pencereler üzerinde yer alan çini madalyonlarda Fetih Suresi, câminin ana kubbesinin ortasında ise Nur Suresi yazılı bulunmaktadır. Câminin hattatı Hasan Çelebi'dir...


Câminin dört adet minaresi bulunmaktadır...


Avlunun câmiyle birleştiği köşelerdeki minareler uzun (76 metre) ve üç şerefeli, avlunun diğer köşesinde bulunan minareler ise iki şerefeli olup daha kısadır (56 metre)...


Aslında minarelerin ve şerefelerin çok özel bir anlamı vardır... 10 şerefe Kanuni Sultan Süleyman'ın onuncu Osmanlı Hükümdarı olduğunu, 4 minare ise İstanbul'un fethinden sonra dördüncü padişah olduğunu belirtir...


İç ve dış mimarisiyle bir şaheser olan Süleymaniye Câmii, İstanbul'da bulunan câmilerin en büyüğüdür...


İstanbul'da yüzün üzerinde depreme tanıklık eden bu ölümsüz anıtın duvarlarında, en ufak bir çatlak dahi oluştuğu görülmemiştir ki, üstelik bu yapı Mimar Sinan'ın "kalfalık" dönemi eseridir.