Sultanlar sultanı...

Zamanların 1 Nisan 2008'i gösterdiği gündümüş!

Uzak diyarlardaki bir ülkede; ülkenin Frist Leydisi Asinnüryah LÜG hanımefendi Hazretlerinin yolu Müzeleri ile ünlü bir saraya düşmüş. Bu önemli(!) ziyaret anında, Leydi(!) günlük yaşamda kullanılan eşyaların sergilendiği depo Müzeyi de görmek istemiş.

Tabi... Hay hay... Emriniz Başımız üstüne deyip, görevliler, büyük bir nezaketle, Leydilerini istediği yere götürmüşler.

Leydi, günlük yaşamda kullanılan eşyaları o kadar çok beğenmişki(!) yanındaki görevlilere, eşyaların fotoğaflarını çekmelerini emretmiş. Fotoğraflar çekilip, görevliler tarafından; eşyaların özellikleri, büyük bir iştahla Leydilerine anlatılırken; Müze görevlileri, ezile, büzüle, utana, sıkıla, nezaket dahilinde fotoğraf çekmenin yasak olduğunu hatırlatmışlar. Ancak, yasak normal vatandaş içinmiş(!) Ülkenin Frist Leydisi için yasak mı olurmuş. Fotoğraflar çekilip; iş, pardon önemli(!) ziyaret sona erdikten sonra Frist Leydi maiyeti ile birlikte payitahta icabet etmişler.

Fotoğraflar bastırılımış ve Leydiye bu fotoğraflar gösterilmiş(!) Leydi fotoğraflardan; 35 adetini (müzede sergilenen eşya ve tabloyu) çok beğenimişler. Hemen maiyete talimatlar verilimiş(!) Leydinin emirleri, Ülke Reisicumuhrunun Genel Sekreteri Afatsum Nesi, aracılığı ile Müzelerin bağlı olduğu Başkanlığın yetkililerine iletilmiş.

Başkanlık yetkilileri, sergilenen eşyaların kanunlara göre verilemiyeceğini, ancak arzu edilmesi halinde, beğenilen eşyaların aynısının, Başkanlık Bütçesinden yaptırılarak, Frist Leydinin, ikametgahlarına (Sırça Köşke) teslim edilebileceğini arzetmişler.

Ancak bu çok anlamlı teklif, Frist Leydi tarafından kabul edilmeyip, illahi o Saraydaki sergide bulunanları isteniyormuş
.
Bunun üzerine konu; Başkanlık, Başkanı Laskök NAPTON'a iletiliyor. O da talebin yazılı olarak bildirilmesini, konuyu Başkanlık Divanı ile görüşerek, karara bağlayabileceğini söylemiş.

Şu anda yazışmalar, çizişmeler, görüşmeler, devam ediyormuş. Çok kısa süre sonra inşallah karara bağlanır ve Frist Leydi, istediği eşyaların orjinaline kavuşur.

O ülkede yaşayan insanların, tek dileği, Frist Leydileri Asinnüryah LÜG hanımefendinin mutluluğu(!) imiş(!)Leydileri mutlu ise, o ülkede yaşayan 70 milyon insan bundan kıvanç! duyarımış(!) Tek amaçları, Frist Leydilerini mutlu etmekmiş, gerisi fasa fiso imiş(!)

Uzak diyar ülkesinin, nerden nereye, nasıl geldiğini, kimler tarafından yönetildiğini, tarihi eserlerine nasıl sahip çıkıldıklarını(!) hep birlikte görüyorlarmış. Tarihdeki bir çok Hanedanın zamanında bile bu kadar başı boşluk olmamışmış(!) Uzak Diyar ülkesi bile olsa, o ülkenin insanları soruyormuş? İdareci olmak, her istediğini, istediği şekilde yapmakmıdır? Cak dedin mi et, cuk dedin mi su mudur?

Şimdi sizlere bu ülkeden acı bir örnek verelim. Bu ülkenin en baba Mahkemesince kapatılan bir Partinin Genel Başkanı kimmiş? Nittemcen Nakabre, ne için yargılanmış? Hazineden aldığı trilyonluk yardımın hesabını veremediği(iç ettiği) için. Sonuçta 2 ylı 11 ay hapis cezası almış. Kendisine has çıkartılan bir kanun ile cezasını evde çekmesi sağlanmış. O da 26.05.2008 tarihinde cezasını çekmek üzere bir safyfiye yerinde bulunan yazlık! evine gitmiş.(O ülkenin insanları, o yazlığı; eski başbakanın, iç ettiği paralar ile almış olduğunu düşünüyorlarmış)

Bu partinin sorumlu Genel Başkan Yardımcılarından birisi kimmiş? Bu günkü Reisicumhurmuş(!)

İşte hayat...Ne oldum dememeli, ne olacağım demeli insan. Birisi evde de olsa hapise, diğeri devletin tepesine!

Sonra da şımarık çocuk misali, her gördüğünden isteme huyu, şunu isterim, bunu isterim diye tutturmak!..

Bu ülkenin insanları merak ediyormuş, bu ülke bunu hak ediyormu? Bu ülkeye bunu layık görenlerin bir gün utanacağını düşünüyorlarmış...

Gün ola harman ola...