Sümbül

Elli beş yaşındayım. Aynanın karşısında yüzümün çizgilerini yok edebilmek için makyaj yapıyorum. Yıllar önce makyaj yapmadan dolaşırken güzelliğim benden gelecek günleri gizliyordu. Şu yaşta bile çoğu ev kadınına bakıldığında oldukça alımlıyım. Esmerim ve sıradan ama, canlı kahverengi gözlerim var. Kendini kapıp koyuveren kadınlar her zaman tuhaf gelmiştir bana. Onlar aslına bakarsanız bizim işimizi daha da kolaylaştırıyorlar! Hoş, erkek dediğin her zaman gözü dışarıda bir çapkındır. Yanında dünyalar güzeli olsa bile bir gün onu aldatmaya çalışacaktır. Bunun nedenini ben açıklayacak değilim. Bu hakkı kendimde görmüyorum zaten.

Erkekleri anlamaya çalışmam, ancak iyi tanırım. Onlara bakar bakmaz nasıl biri olduğunu çözerim. Bu sanırım, kadınların içgüdüsel bir bilgisi. Doğaçlamadan kazanılıyor bu sezgi. Erkeklerin böyle bir sezgisi olabileceğine inanmıyorum. Kuşkusuz, onların da kendine özgü içgüdüsel davranışları var. Belki de savaşma güdüsü onların ki, kazanma gücünün açığa çıkması. Kadını elde etmeyi sever onlar, aklı fikri bu iştedir çoğunun. Hani kadınlar için söylenen bir söz vardır ya, eli işte gözü oynaşta, diye; aslına bakarsanız erkeklere daha çok uyar bu söz. Yere bakan yürek yakanlardır erkekler!

Anladınız mı anlamadınız mı bilmiyorum, ama ben bir seks işçisiyim.

Anlatacağım öykü size masal gibi gelebilir, ama okudukça bunun masal değil acı bir aşk anlatısı olduğunu göreceksiniz.