Süpermen'i beklerken!

Kuraldışı Yayınları’na ait NİLGÜN’ün Küçük Kırmızı Aşk Kitabı’nı okumuştum bir süre önce.

Hatta kitap tanıtımlarımda da paylaşmıştım.

Geçtiğimiz hafta sonu yeniden okumayı düşündüm ve başladığım günün akşamında kitabı bitirdim.

“Herkes mutlu olmak için başlar ilişkiye” gibi bir cümle yazıyordu. Yani kitaba göre kimse kimseden mucize beklememeliydi.

Üzerine düşününce empati yapmaya sevk eden bir fikir olduğuna inandım. Yazılan doğruydu.

Herkes mutlu olmak beklentisiyle bir evliliğe ya da bir ilişkiye başlıyordu.

Durum böyleyken tek taraftan sürekli bir mutluluk beklentisine girmek insanı yorar ve yıpratır.

Karşı tarafa “memnun etmek zorundasın” misyonu yükler.

Oysa o da sizden farklı değildir.

Sevgiyi hissetmek, zaman zaman şımartılmak, şefkat görmek ister.

Bu sadece bir kişinin görevi değildir.

Eğer öyle olsaydı ilişkiler iki kişilik olmazdı.

İnsan kendi haklarına saygı gösterilmesini beklerken kendi karşısındakinin haklarına ne kadar saygılı olduğunu düşünmeli.

Hep bana mantığı ile ilerleyen her ilişki bir yerde tıkanır. Çünkü herkes birbirinden beklenti içindedir.

Bu sadece duygusal ilişkilerde değil arkadaşlıklarda, aile içi diyaloglarda da gereklidir.

Sadece almaya odaklanmak bencilliği, bencillikte yalnızlığı doğurur.

Demem o ki; süpermeni beklerken sıkça hayal kırıklığı yaşarsınız.

Acaba siz karşınızdaki için ideal bir arkadaş mısınız?