Şüpheci bir aklın yolculuğu-V

Balık hafızalı bir milletiz diye kendi kendimize hep söyler dururuz. Kimi zaman aydınlarımızın lafıdır bu, kimi zaman siyasetçilerin...kimi zaman herkesin. Bence biz balık hafızalı bir millet değiliz. Hem de hiç değiliz. Bana kalırsa bu yanlış bir teşhistir. Birileri böyle demiş sonra hepimiz “Aaa hakkaten...balık hafızalıyız biz” diye bu tanımın üzerine atlamışızdır.

Oysa hiç bir şeyi unutmayız ki biz...futbol maçlarındaki yenilgilerimizden tutun da...depremler gibi yaşadığımız acı tecrübelere kadar hiç bir şeyi unutmayız.

Ama balık hafızalı olmaktan daha kötü bir şeye sahibizdir. Yaşadıklarımızdan ders almayız. Çünkü önemsemeyiz hiç bir şeyi. “Amaannn...boş ver”deriz...”bir şey olmaz” diye düşünürüz. Başkalarının başına gelmiş bir takım kötü tecrübelerin bizim tarafımızdan da yaşanabileceği ihtimalini hiç düşünmeyiz.

Gerekli duyarlılığı pek çok şey de göstermediğimiz için aynı durumları yani olumsuzlukları ve aksaklıkları demek istiyorum tekrar tekrar yaşarız...sonra da bu umursamazlığımızı “balık hafızalıyız biz” diye son derece yanlış ve yüzeysel bir teşhis ile taçlandırır ve rahat ederiz. Bir sonraki aksaklığa kadar tabii ki...

Köklü çözümler bulmak yerine neden böyle yaparız acaba?