Süreli Zamanlar; Ömürler

Dünya satın alınacak, üzerinde kesinlikle bir insan açısından düşünülecek olursa kalıcı saltanat kurulacak bir yer değildir. Ta ki, kurulacak saltanat daha büyük bir amaca hizmet etmiyorsa bu beyhude bir uğraş olur.

Süreli ömrü olan bizlerin, çok aşırı hırsını akıllı bir insana yaraşır bir davranış olmayacağını düşünmekle beraber, dünyanın önemli bir kısmının az bir kısmına kültürel, sosyal, ekonomik, duygusal ve daha birçok açıdan köleliği devam ediyor.

Biz insanların birçoğu buna ben de dâhil, belli bir yaşa kadar hayatın ne olduğunu anlamadan geliyoruz. Sonra hayat sorgulanmaya başlanıyor; özellikle anne ve babasını yitirenler bir şekilde sıranın kendilerine geleceğini görüyor.  Bir kısmımız, hiç ölmeyecekmişçesine dünyaya sarılıyor. Tabi ki dünyayı kucaklamaya gücümüz yetmediğinden olsa gerek bir kısmımız pes ediyor. Dünyanın en fakir insanıyla en zengin insanı arasında fark bir noktadan itibaren bitiyor. Bedenler toprağa karışıp, dönüşürken en azından bedenin işi bitmiş oluyor.

En güzel bedenler, yıllar geçince değişime uğruyor. Diri bedenlerin kokuları dahi çürük ekşi ve bozuk bir madde gibi kokmaya başlıyor. Kaslar sarkıyor, vücudun tüm şekli ne yapılırsa yapılsın, bozulmaya devam ediyor. Yedi kez kalp nakli olmak için gücü olanlar dahi bu sondan kaçamıyor.  Bu durumu yaşlıları aşağılamak amacıyla yazmıyorum.

Biz insanları, tüm kutsalları ayaklar altına almaya iten, insanı insandan çok aşağı seviyeye iten, yalandan ideolojiler ürettiren, aslı astarı olmayan yalanları koskoca devletlere söylettiren  “şey” her neyse geçekten değerli bir amaç uğruna yapılıyor olmalı…