Sürgünüm kendime

Sürgünüm kendime
Cümleden virgülle ayrılmış
Sahipsiz kelimeler gibi başıboş
Yalnız bırakılmışım.
Duyduğum öfkemin bir adı yok
Tarifi yok.
Büyük kitaplarda yeride yok.

Kolaymı sandın sükutün içinde feryatı gizlemek
Gözlerde damlaları hıçkırıksız taşıyabilmek
Ruhumun her zerresinde kör mayın döşeli
İşte beklenen yalnızlık
Gülmeyi özleyen gözlerime düşen..

Fecir vakitlerin eteklerine,
Tan yeri ağarırken sessizce
Bir damla gözyaşıyla avuclara bırakılan hasret
Yüreğimden dökülen sitemler var

Hepimiz kendi rengimizi yaşarız
Kimi kırmızı , kimi gri,
Biraz kızıl, biraz mavi
Boğuyoruz ellerimizle tüm hayalleri
Gökkuşağının tüm renklerini istemsizce
Siyah beyaza boyuyoruz tüm tualleri
Bir ipin ucundan çekiyoruz hayatı
Kendimizden, birbirimizden geciyoruz

Yüreğim daralıyor vazgeciyorum yürümekten
Yürüdükce uzuyor dünyanın boyu, artıyor mesafeler
Yetmiyor gücüm, kesiliyor takatim
Titriyor dizlerim gitmez oluyor ayaklar

İçim sıkılıyor çaresiz
Bir gölge gibi düşüyorum yere
Kanıyor dizlerim
Titriyor tenim yaprak gibi düşüyor bedenim
Üzücü anılarda geçmişi yaşıyorum
Yorgun ruhum yorgun bedenimle
Yürüyorum bir başıma bu hayat yolunda
Devrik bir cümleden virgülle ayrılmış!
meyzem