Sus başkanım sus!

Mazide kalan başarılar adına, sözsüz, bilek hakkıyla alınan şampiyonluklar adına, bir devri, devler arasında anılan kulüp taraftarları adına yazıyorum lütfen susun, susun! Eskiden Beşiktaş’ım için yazılmış çok güzel bir tribün marşı vardı... “Metin, Ali, Feyyaz atsın Beşiktaş’ım şampiyon olsun”. Haydi sözlerini başa saralım ve başkanımıza uyarlayalım. “Yıldırım Demirören çok konuşsun Beşiktaş’ım şampiyon olsun” Ben bir bayan taraftar olarak, BJK Spor Kulübü renkleri ve saygınlığı ile gurur duydum, bu takım taraftarı olmayı hep ayrıcalık olarak gördüm. Fakat son yıllarda bir duruş kaybı, bir uslup kaybı, bir saygınlık kaybı içinde olduğumuzu yüreğim acıyarak gözlemekteyim, görmekteyim. Ne rakiplerimizle açılan şampiyonluk fark sayısı, ne sportif başarı, ne reklam yetersizliği, ne de maddi yetersizlik adımızın anılışında ki asalete gölge düşürmedi, boş, tutarsız konuşmalar, gereksiz atışmalar, komik başarılardan paye ummalar kadar... Hangi biri ile başlasam ki yazmaya; Mesela Daniel Gabriel PANCU, Fenerbahçe maçında kaleye geçer gösterilen bir parça başarı “Kadıköy Panteri” ilan edilmesine, adına formalar bastırılmasına sebep olur. Pekiyi nerede bu PANCU. Bursa Spor Kulübünde... Bir diğer olay, 2005-2006 sezonunda şampiyonluk mücadelesinde adımız yok, Türkiye Kupasını aldık, şampiyonluk turları atıldı.

Bırakın Türkiye Süper Lig Şampiyonluğunu, gören Avrupa Şampiyonu oldukta kupayı, müzeye götürüyoruz sandı... Acı ama komik ya da güncel adıyla trajikomik değil mi? Tesis yok, elle tutulur gözle görülür başarı yok, adımıza tv kanalı var seyreden yok, seyredilse kaliteli program izleme olanağı yok, Erkek Voleybol takımımız küme düşer kimseden tepki yok, açıklama yok, yok, yok... Konuşuyoruz ama nece konuşuyoruz, kandırıyoruz ama kendimizi kandırıyoruz... Mutlu olmak isteyenler için tebrikler dün akşam gene Fenerbahçe Spor Kulübünü yendik... Gözümüz aydın tüm sorunlarımızı da böylece alt ettik... Bakın bir kez daha söylüyorum, sahte başarılar ardında asaletimizin altın değeri paslandı, motive ediyorum derken onurumuz taşlandı. Gelmiş geçmiş en çok konuşan başkanlardan birinin döneminde, Süleyman Babamızın tek bir sözlü kapışma içine girdiğine rastlayan varsa bildirsin... Yoksa lütfen örnek alınsın ve artık susulsun lütfen ve lütfen. Alkışlanmayı hak etmek bu takımın asaletinde saklı, daha az antipati için lütfen işimize bakalım. Bakın atalarımız ne güzel söz söylemiş: “Söz gümüşse, sükut altındır” diye. Öyleyse artık susalım mı başkanım ne dersiniz?