Susamış vicdan

Çölün sıcağında, yuttuğun nefes,

Alınmış verilmiş, soğumuş olsun,

Küfe’den çıkmadan, içinde aynı ses;

“Ciğeri ezelden kavrulmuş olsun…”

Kavrulmuş olsun, kavrulmuş olsun,

Yezid-i nefsini, öldürmüş olsun…

Boş lafı azdırır, yemin edersin,

Vahasız çöllerde koyun güdersin,

Tövbesiz kapısız, nere gidersin?

Ölmeden dostunu, terk etmez olsun…

Terk etmez olsun, terk etmez olsun,

Yezid-i  nefsini, öldürmüş olsun…

Gözyaşın kurusun, sabr çöllerinde,

Teslim ol özüne, akıl serinde,

Adanma sakın!  kan var ellerinde,

Hakikat yurduna, uğramış olsun…

Uğramış olsun, uğramış olsun,

Yezid-i nefsini, öldürmüş olsun…

İstersen arkadan, gitme boşuna,

Korkudan utanmak, gitmez hoşuna,

Binenler kazandı, sevda kuşuna,

Yeter ki başını, düşürmüş olsun…

Düşürmüş olsun, düşürmüş olsun,

Yezid-i nefsini öldürmüş olsun…

Nefsin ister sürsün, zevki sefası,

Akılsa fukara! bitmez cefası,

Vicdanı aklayan, günah asası,

Mezarını kazan, küreğin olsun…

Küreğin olsun, küreğin olsun,

Yezid-i nefsini, öldürmüş olsun…

(ABBA: 27 Ekim 2014. Aşkın Şehidi, Ölmeden Evvel Ölmeyi, Her Dem Diri Kalmayı Gerektirir. Aşk İle…)