Günün en tembel, yılın ise en soğuk olduğu bir zamanda gözlerini dünyaya açan bebek "ben" şimdi ömrünün en güzel yıllarını yaşamaktayım. Çok iyi bir işim, çok güzel gelecek planlarım ve sevdiğim bir çok insan var. Çok kez sırtımdan vuruldum ama bunlar beni yıkmadı; aksine ben daha da dik durmasnı öğrendim. Yani "yıkılmadım ayakt..
Suskunluğum bir çığlıktır aslında !
"Bu kelimelerde ne görüyorsunuz?" adlı yazıma tam bir destek olmuş adeta. Susmanın saatlerce konuşmaktan bin kat daha iyi ve anlamlı olduğunu savunuyorum. aslında çok konuşkan bıcır bıcır birisiyim ama sustuğum zaman yeri göğü inletirim.Saygılar sevgiler. Bu arada aklıma gelmişken kendinizi tanıttığınız bölümde "emekli olmaya çalışan biriyim" demişsiniz emekli olmaya çalışmayın emeklilik ölümü daha da yaklaştırır yanınıza...
19 Ekim 2007 16:38Saçının tellerine gönlümü taktı kader
ÇIKMAZIN EŞİĞİNE GETİREN, AĞLATIP İÇİREN, HATTA BAZEN İNTİHARA GÖTÜREN, SONUÇSUZ, EMELSİZ CÜMLELERİN TOPLULUĞU DEĞİL MİDİR ŞARKILAR.AÇIKCASI BÖYLE DÜŞÜNMEK HİÇ AKLIMA GELMEMİŞTİ. GÜZEL BİR YAKLAŞIM.TEBRİK EDERİM.
10 Ekim 2007 11:42Özgür bırakalım ki daha çok gelsinler
BU YAZIYI OKUDULAR DAHA DA KÖPÜRDÜLER.SANIRIM BENİ KAYBEDİYORLAR.HERKES İÇİN HAYIRLISI OLSUN İNŞALLAH.
01 Ekim 2007 14:23- Toplam blog
- : 0
- :
- Kayıt tarihi
- : 16.03.07