- Kategori
- Psikoloji
- Okunma Sayısı
- 742
Susayan suskunluklar

Ne de çabuk alışmış ellerim susmaya, düşüncelerim dağılmaya…
Oysa yazmak yabancılaşmazdı bana hiç, durulmazdı akan enerji, kesilmezdi diyeceklerim. Bir şeyler bir duygu ve tetikleme uyandırır, yazmaya gark ederdi, oysa şimdi bir umursamazlık, bir bıkkınlık, bir teslimiyet zuhur etmede. En asi yanım bile usulca bir bekleyişte, bekleyiş dediğim belki de yeniyi seçme yetisinde ve de onu geldiği gibi kabullenişte.
Utangaç şimdilerde fikirlerim, söylemekle susmak arasında cümlelerim, bir anda gelenle değişmede tam da demek istediklerim, sabit bir denklem yok ezberimde, değişken tüm çelişkiler beynimde…
Bu sebepten sessiz kalışlarım beklenene, istenene, talep edilene… Sanki bir yolculuk bu, tek yönde olan ve ben gidiş halindeyim tüm gün… Uzun ve uzun yollarda geçiyor ömrüm...
Gördüklerim var, duyduklarım, hatta dokunup kokladıklarım, arada tattıklarım, beş duyumla harmanladıklarım ama hiç sahip olmadıklarım, hatta sahip olmayı reddettiklerim, sadece an be an yaşadıklarım ve kayıtlara aktardıklarım…
Her tip insan, her tür olay, her yaşantı ve her bir yaşam damlası sanki tek bir şey için var. Var oldukça yok olan, yok oldukça suskun kılan, sade bir iç çekişle duyumsanan ve sonrasında anla beraber ana katılan.
Bu cümle hali artık işaret parmağınla gösterilemeyen bir yön, yol ve seçim. Bu artık tümü bütünde tutan ve ne olursa olsun söylenmeden kalan, kaldırılan. Coşku duydurtan ne olabilir ki sevgiden başka, mutluluk anını yaşatan hatta onu sonsuz kılan.
Belki de bu yüzden suskunlulara susuyorum çünkü orda bir kayboluştayım, orası korunaklı, sıcak ve derin bir yer…
Tüm anlamak istediklerimin anlatmak istediklerimle yoğrulduğu ve yine yeniden bir değişime götüren bir yer…
Suskun susuşlarım yerini avaz avaz suskunluklarıma bırakana dek buralardayım… sadece gözlemdeyim, arada belki bir ses bırakmadayım…
29.11.07
Carolina Isolabella Özgün
Önerilerine Ekle Beğendiğiniz blogları önerin, herkes okusun.

Sayın özgün; Ne güzel ifade etmişsiniz.Son aylar da ben de yazamamamın sebebi olarak, suskunluk durumu diyerek kendimi teselli etmeye çalışıyordum. Ama suskun susuşlar çok daha derin bir ifade.:-) yazınız sayesin de şimdi daha az vicdan azabı çekiyorum. Sevgiler
Nurhayat TURUNC 27.12.2007 20:22- Cevap :
- :)) Hep birbirimizi okurken bir yanımızı görüyoruz bence de... Bende yorumunuzda kendimi gördüm.. Sevgimle 28.12.2007 9:34
Önce susarsın sonra gülümsemeler başlar sonrası... Sevgilerimle
kevser şekercioğlu akın 26.12.2007 19:27- Cevap :
- :)) olabilir... teşekkürlerimle... sevgiler 26.12.2007 20:34
hayatta bazen oyle olaylarla karsilasiyoruzki o karsilastigimiz olayda susmak bir yana kalsin konusmaya bile hasret kalabiliyoruz bence hep konusmali yada sustugumuzda gozlerimizle konusmali sevgiler selamlar
sekerpinari 09.12.2007 21:55- Cevap :
- bazen hiç konuşmamak istiyor insan, sadece bakmak istiyor... Susmak, susmak ve susmak... İçimde en ufak bir anlatma, açıklama isteği bile hissetmiyorum bazen... gerekli olduğunu bilsem bile... bazen işte... Sevgiler benden.. 10.12.2007 12:17
Öyle bir an gelir ki kafanda binlerce kelime dans ederken hiçbirisi bir araya gelip de hissettiklerin anlatamazlar. Susmak, durmak, ölüp tekrar dirilmek gerekiyor belki böyle zamanlarda. Daha güçlü varolmak için bir süre durağana almak kelimelerini, düşüncelerini...Ama sonra gümbür gümbür gel tamam mı? Gidişin suskun olsa da dönüşün muhteşem olsun;) Sevgiyle...
Tülay TERZİOĞLU 05.12.2007 11:02- Cevap :
- Selam Emoş, Bu teşvik edici ve anlayışlı yorumuna nasıl da sevindim. Çok güzel bir tarif, bana uydu:)) İnşallah gümbür gümbür geleceğim:)) Sevgilerle 05.12.2007 15:31