- Kategori
- Şiir
Suskun
suskun
orman suskun, suskun ırmak
deniz durulmuş, uykuda
rüzgarın izi koyu gecenin
koynunda/berrak ay sessizce
doğmakta yaşayalım gizlice
suskun olsun/öpüşler
iç çekişler/suskun
onu yalnız/öpüşmelerimiz susturur
nice ihanetlerin arasında
düşleyemiyorum özgürlüğümü
eski ateş söndü
ne renk veriyor ne de çarpıyor
yüreğim /düş görüyor
zevk ve acı veren
güzelliğini düşündükçe/öfkeleniyor
anımsadıkça haksızlıklarını
artık telaşlanmıyorum
konuşuyorum sordukça birileri
yalnızca /ama konuşmak yetmiyor
gelecek aldatıcı çekiciliğiyle
önümde oynaşmadığı zaman
el değmemiş aşkın soluğu
seslenecek yüreğime
tükenmiş günlerimin bedeli
unutulmuş her şeyi
sarıyor karanlığıyla zaman
insanı kılıktan kılığa sokuyor
günün ezgisi sustuğunda
geçmiş dostlarda bizimle yaşıyor
gencecik yüzleriyle
bu sessiz gecede
Mehmet Özgür Ersan 22.07.2012 bornova izmir