Susmak mı zor konuşmak mı?

“Söz gümüşse sükut altındır” demişler, boş konuşanlar için mi demişler, susmanın erdem olduğunu mu ifade etmek istemişler, susmanın karşılığı daha pahalıdır mı demek istemişler, vallaha aklım karıştı benim!

Bu atasözü karşısında aklım ilk kez karışıyor, kırk beş yaşımda…

Yoksa kim bilir okulda ne sınavlardan geçtik bu konuda, ne ödevler yaptık, “Damlaya damlaya göl olur” atasözleri gibi…

Deniz feneri davası hakkında konuşmak yerine, mesela, susmak mı gerekiyor?

Susmak hakkımızda daha mı hayırlı?

Susanlara altın mı veriyorlar, mesela…

…….

Kılıçdaroğlu konuşunca karşısında sus pus kalan Fırat altınları alan mı oluyor, bu bağlamda?

…….

Ergenekon konusunda da susmak gerekecek galiba…

…….

Peki kim konuşacak? Kimin adına, neyi söyleyecek, doğrusunu eğrisini kim bilecek?

Medya da susturuluyor zaten…

…….

Tüm susanlara birer altın verirlerse, ortalıkta istediği gibi konuşanların hesabına düşen gümüş liraların toplamı kişi başına susma payı olarak verilen birer altından binlerce kat değerli olmayacak mı?

…….

Tek seslilik ile demokrasinin geleceği ne olur, demokrasi gümüş ise oligarşi altın mıdır mesela?

Ondan mı altından taç takar krallar, sultanlar?

Peki, bu bağlamda susanlar ne kazanırlar?

…….

Kazanmadıkları için hiçbir şey bir vakit sonra kazan kaldırırlar!

Sonra…

Sonrası, biri çıkar cumhuriyet kurar, vatan haini denmişken kendisine, demokrasi der, çok seslilik ille de gerek der…