Susmak

Kafası gün geçtikçe daha da karışır olmuştu.Ne geldiyse başına doğru, dürüst, olması gereken şekilde davrandığı için gelmişti.Hiç mi hataları olmamıştı.Olmuştu elbet hem de ne hatalar.Ayna gibi net, su gibi akıcıydı her zaman.Ne ise o olduğunu belirtirdi insanlara.Yalan hiç konuşmadı kendi adına, başkaları için konuştu.Şartları düzeltmek durumu idare etmek ve sevdiklerini korumak adına konuştu.Kendisinin yalan ihtiyacı yoktu.Yasaklar peşindeyse yasaklarını, doğrular peşindeyse doğrularını her zaman dile getirdi. Aşkı yasaklar üzerine kuruluydu mesela, sonuçta affedici bir yanı vardı aşktı.Üstelik katışıksız saf ve temiz bir aşktı.Satılık bir aşk değildi.

Hiçbir zaman hiç bir şeyi satılık olmamıştı. Yolda yürüyor, walkmanını dinliyor bir taraftan da düşünüyordu.”Satılık olmamak bana kazandırdı mı?Kaybettirdi mi?” herkesin bir fiyatı vardı.Herkesin. Ve herke kendi çıkarının peşindeydi.Ya kendisi?

Salaksın sen demişti tam 30 yıllık arkadaşı. Çoğu insan salak olduğunu ima ederdi zaten.Yaşadıkları hala aklını karıştırıp duruyordu.Çok sevdiği ülkesinde yaşadıkları mesela.Bir paket makarna ya da bir kalıp peynir için olanlar mesela.

Doluydu.Çok doluydu.Ağzını açsa söyleyecekleri, herkesin bildiği ancak üç maymunu oynadığı türden olaylardı.Kendisi de üç maymunu oynuyor, oynarken de kendisinden nefret ediyordu. Ülke görmeyen, konuşmayan., duymayan maymunlarla dolmuştu sanki ve galiba maymunlar cehennemine dönüşüyordu.

Yıllardan beri tanıdığı, babasının davası uğruna teröre kurban gittiği, kendisinin de yıllarca babasının izinde gittiğini gördüğü bir arkadaşını, bambaşka bir platformda , bambaşka insanların arasında cansiperane çalışır görmesiyle , bir kez daha, her zaman yaşadığı hayal kırıklığını yaşamıştı.

Susuyordu, bildiği ama söyleyemediği onca şey içinde kan, irin, ur oluyordu. Susuyordu. Susukunluğu içinde acı bir çığlık oluyordu.Susuyordu zaten konuşsa da “deli” sıfatı ile yargılandığı için kimse ciddiye almıyordu. Susuyordu ve sustukça gelecek olan sırasını bekliyordu.