Susun artık

Kim kilit vurabilir dilime kim

ben ki zeytin tanelerine işledim acılarımı

ve tesbih yaptım zeytin tanelerinden

parmaklarımın arasından kayan zeytin taneleri değil

sönen ateşti sanki her biri

ben ki kavgada düşenlerden

kuleler kurdum metrelerce yüksek

ve acılarıma ortak ettim onları

kimse anlatmadı bize dövüşenlerin macerasını

kimse söz etmedi onların onurlu savaşımından

ve kimse önemsemedi onların onurlu duruşunu

artık susun hepiniz

ben konuşacağım artık

bundan sonrasını ben anlatacağım

yani ben sürdüreceğim kavgayı

ve bu kavgada yer alanlarla

ben dövüşeceğim birlikte

ve gerekirse ben öleceğim onlarla