Suya ışık salanlar, Adabelenliler. 31. Buluşma Kuşadası Pine Bay Hotel'de gerçekleşti.

Onlar Adabelenli. Ortaklar’ın o muhteşem tepesinde ovalara, suya ışık saldılar. Kaç yıl önce? 40, 50 yıl 20 yıl…

Buluştular. Özlerine o görkemli tepenin ruhu ve duyguları girmişti. Düşüncelerine ülke, ülkülerine Mustafa Kemal Atatürk yayılmıştı.

Özlemleri artıyordu her defasında. Buluşmaları bu nedenle daha çok heyecanlı oluyordu. Buluşmalarını Adabelenliler Derneği ve sevgili Yönetim Kurulu üyeleri sağlıyordu.

Öyle ya yıllar öncesi o çocuklar, oralarda ne çok geleceğe hedefler, idealler,  düşler, meyveler ekiyorlardı.

O düşün, o geleceğin Adabelenli toplanan çocukları. Buluşmada göz attım, bir an düşünlerim gitti o tepeye, o kurulan görkemli topraklara, görkemli Ortaklar.

Ne güzel de yakışıyordu o çocuklarına, bir duygu olmuştu içlerinde o çocuklar, geleceği yırtıyor, toprakları yeşertiyorlardı.

Suya ışık salanlar, Adabelenliler.

O günün kepez, giderken ne çok çekingen, çocuksu düşleri, gelecekleri. Her biri bir bayır, kırdan gelmiş , sınavlarını kazanmanın heyecanı da var içlerinde.  Ortaklara eş olmak, okullarına  sevgi olmak için, durmadan koştular.

Onlarda Adabelenli. Köy Enstitülüler kadar çalışkan, onlar kadar ruh ve ülke sevdalısı idiler.

Geçenlerde İzmir Yeni Kuşak Köy Enstitüleri derneği bir güzel dillendirdi, Ortaklar’ı. 70 yaş. Sempozyum ve kitapla bildiriler, anılar, oralar, o havalar dile getirildi.

Adabelenli oranın suyunu, havasını, eğitimini, meyvesini veren çocuklar. Yaşatan Adabelenliler. Ortaklar’ı Köy Enstitüleri kadar yaşatan Adabelenliler. Kutlu olsun, ovanız, okulunuz, hayatınız, buluşmanız.

Buluşmaları Kuşadası Pine bay hotelde gerçekleşti. Toplantılarda organizasyona dikkat ederim. Güzeldi, başarılıydı, teşekkür ediyoruz, Mustafa Özmen ve arkadaşlarına, yönetime.

Pine bay hotel 450 dönüm üzerine kurulmuş. Gözüm denize, sonsuza, heyecana, aşka dalmalı. Nedir aşk işte güzel olan, Kuşadası. Mutluluk. Buluşma.

Madem ki, kurdunuz o tesisi, o halde gelin şu güzelim ülkemizde biraz daha kendi insanlarımızın mutluluğu için çalışalım ne dersiniz, diyerek sevgilerimi bıraktım, hotel yetkilisine.

Biz Pine bay'ın uzanan güzelliğine bakalım. Ağaçları korumaya çalışmışlar, bahçeler yeşil örtüler, çam ağaçları arasından güneşe, denize çıkan yollar.

Dünyanın bir ucunu bağlıyor, Pine bay. Kalbinizi Kuşadası'na uçuruyor, öteki ucundan.

Adabelenliler  çok mutluydu, buluşmada. İçlerine o ışık girmiş bir kez, yüreklerine sevgi, saldıkça salıyorlar ışığı, ülkemin, Anadolu’mun o eşsiz görkemli topraklarına.

Ege suyunun bir yakasından. Kuşadası şarkısından.

Özlemleri de düşünceli ya!!!  En çok bunu seviyorum, içlerinde. Sarıp sarmalıyorlar, tutuyorlar birbirlerini tüm Anadolu’yu, ülkesinin yanık tenli insanlarını tuttukları gibi. Ekiyorlar baharlarını, ekiyorlar Anıtkabir’den doğan her yeni güneş eşsiz Sevgili Ata’larının kalbinden.

Adabelenliler 31. Buluşma oldukça muhteşem yaşandı. Mutluluk işte bu. Birliktelik, paylaşım, dostluk içlerindeki  yalın kanat, duru okyanus, duruş.

Buluşmada  bir de 50 yılı aşanlar bir araya geldi. Çok kutlu, çok heyecanlı.

Adabelenliler  Ortaklar’ı yaşatmanın  derdinde. Her soluk alışta orası var.  Her kalp atışında Ortaklar Adabelen  havası var.

Yüreklerinde o aşk var. Suya ışık salanlar.

Ben de görkemliyim, Adabelene, içimde sıcak duygusu var. İçimde sürülen ovası, yeşeren pamuğu, cevizi, şeftalisi var.

O tepenin muhteşem görkemine. Okullarına bakın. Bir de şu an ki,  altında eğitim verilen Öğretmen Lisesi’ne.

O ünitelere, dersliklere o günlerin fotoğraflarına, oraya hayat verenlere bakın. Bahçesine, güllerine bakın. Bir de şimdi… Nasıl kurtarılacak? O prosedür aşılıp, ortak kararla orayı hayata geçirecek bir programa nasıl kavuşacak?

Çalışıyorlar, bunun için  kurtarma projeleri arıyorlar.

Şimdiki öğretmen Lisesi katların, beton kalıpların içine sıkıştırılmış soğuk eğitim, bir de üstte uygulamalı, havasını, coğrafyasını, ektiklerini, matematiği, flütü çaldıkları, türküleri  yaktıkları, barışı, sevgiyi, ülküyü işledikleri. Edebiyata  , şiire yolculuk ettikleri.

En önemlisi oranın hayatını hayatla ekenler, hayat verenler…

Önce Köy Enstitüleri, sonra Ortaklar İlköğretmen Okulu. Şimdi Öğretmen Lisesi. Oranın  görkemini, o günlerini hissedenler.

Ortaklar’a diz vuranlar. Aşk duyanlar. Halay çekenler. Öğretmenliğin en asil, en kutsal duygularını ekenler…

Suya ışık salanlar… Sizleri selamlıyorum…

Kuşadası sizin.  Ortaklar kalpleri idi…