T e l g r a f

gündüze serdim geceyi, aydınlandı yüzü

kav/dan vücudumu

bitmek bilmeyen sızılarımı gördü

sığamadı içine hüznüm

pes edip, kendime bıraktı beni

sevgi kipini unutma dedi

sev kendini / kendini sev…

cennet ve cehennem bileşkesidir hayat

bazılarına amortiyi sunsa da

büyük ikramiyeyi sunulanın da

bir çalımla düşme ihtimali vardır hep

düşe düşe öğrenirsin dik durmayı

kimisi dağı aşar, deniz kokusunu solur kimisi

aklın tuvalinde bir cenaze resmi durmalı

ve hep kendine tutunmalıymış kişi

çokça gördüm/ bildim

ölümün yaşamadığı yer var mı ki

kim bilir yaşanmamışlıkları

pus dağılabilir

kurumaya ramak kalmış bir çiçeğin

bir damla suyla dirilmesi gibi

bekleyip /sabırla sınanınca

gölgeni kovalamadıkça

kazanmak için ıskalananı görüp / belki de

poyrazdan bir meltem doğar yaşamın kalanında

haydi ıslat kuru ellerini

tutun yaşamın tellerine

bir telgraf çek artık kendine

25 Haziran 2013

Hâdiye Kaptan

Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....