Tadı, tuzu yok bu yazının

Yok yok anladım ben hayatı. Valla bak çözdüm şifresini. 

Hayatı anlamaya başladığın anda ya da acıcık hayat hakkında fikir sahibi olduğun anda çekip gideceksin bu dünyadan. 

Hani bilmem başka bir dünya var mı artık onuda siz kendiniz çözeceksiniz ama gerçekten çekip gitmek lazım arada... 

Tam oldu işte bak şurasından, burasından derken, mıncıklıya mıncıklıya bitiriyorlar yoksa sizi... 

Hani böyle şeyler başımda var veya yok diye demiyorum da... 

Belki de var neyse işte de... 

Çok görüyorum böyle ayakta durmaya çalıştıkca dibe vuran insan çok yani... 

Ne gerek var yahu? Kurban olayım biri söylesin ya... 

İnsan olmanın sırrını, insan olmayı mı öğretmek lazım acaba okullarda? 

Hani Din kültürü ve ahlak bilgisi diye bir ders var ya, yani benim zamanda vardı şimdi belli bi kesim zorunluluktan kaldırılsın diyo ya... 

Bak konu nereye geldi... 

İnsan aklı işte başlar hayattan çıkar başka bir noktadan... 

Neyseee konu neydi? 

Ha dersde kalmıştık. Din kültürü ve ahlak bilgisi dersinde ben hiç ahlak dersi aldığımı hatırlamıyorum. Din dersi aldık canım. Dualar sureler v.s. 

Yok itirazım almak isteyene de, okumak isteyene de okusun tabi de seçmeli olsun yani... 

Hani madem böyle bir ders var ya da bir sürü gereksiz hayatta karşılaşmıyacağımız bir sürü ders alıyoruz ya. Diyorum ki bunların yanına da insan olabilmek, insana saygı vs. gibi bir ders mi koymak lazım yani neder siniz? 

Aileden öğrenemeyen çocuk acaba böyle insanlığı öğrenir mi ki? Sanmam ama bi çözüm belki de... 

Aman belkiler belkiler... 

Herkes öğretmenler gününü kutluyor. Peki kendini öğretmen sanan ya da diplomada öyle geçen ama insanlıktan nasibini almayan fakat insanım diye ortada dolanan öğretmen nasıl verecek ki bu insanlık dersini laf işte canım benim ki... 

Geçenlerde eve baharatlık gibi bişey aldım. Dedim dursun tezgah üstünde de acık katarım salatama tat verir kolaycana... 

Şimdi insanoğluna da tatsız tutsuz bir salataya benzetirsek eğer, azıcık yağdan, azıcık limondan, azıcık tuzdan, azıcık da biberden katsak hepsi tek başına pek bişey ifade etmesede aslında, yani biraz sevgi, biraz saygı, biraz hoşgörü birazda alçak gönüllülük eklesek hani dadından yenmez değil mi? 

Yenmez yenmezde alışmışız biz insanoğlu sevgiden yoksun olmaya sadece yemekle doldururuz koca cüssemizi. Katmayız ne tat ne tuz işte... 

İnsanlık mı? Katarsa anan, baban senin hamuruna belki o zaman katarsın sende geriden gelen kimselere. Yoksa koyverirsin gider öylece...