Taht Oyunları, güç, iktidar, kaos ve anarki

Bu metin, ‘Taht Oyunları’ üzerinden yazılmış şu metin parçasını değillemek ve düzeltmek için yazıldı:

“Güç elde etmek için savaşmıyor Petyr Baelish, bizzat gücü yıkmak için savaşıyor. Amacı yeni bir güç elde etmek değil, gücü yıkmak. Kendisinin mottosu haline gelen kaos yeni bir güç yaratmaz çünkü, var olan tüm güçleri önce birbirine düşürüp zayıflatır ve sonra tamamen yıkar. Petyr Baelish kendisine değer biçen sistemle oynuyor; önce bozuyor onu, sonra tekrar karıyor kartları ve en nihayetinde gücü yıkıyor.”

http://blog.radikal.com.tr/medya-televizyon/game-of-thrones-petyr-baelish-ile-gucu-yikmak-101379

Baelish, hiçbirşey için savaşmıyor. O bir oportunist ve pragmatist.

Amacı gücü yıkmak falan değil, güç oyununa bir biçimde dahil olmak.

Kaos yeni bir güç yaratır.

Bunu, İskender’in ve Cengiz Han’ın ölümleri ertesindeki kaostan çıkan, onlarca devlet / ülke ile görebiliriz kolayca.

Bu arada:

Kaos karmaşa veya kargaşa değildir. (Bu ikisi, birbirinden farklı şeylerdir. Karmaşa, sistemin basitliğinden uzaklaşma / soyutlama derecesidir, kargaşa olduğu yerde salınıp durur.)

Rasgelelik ile raslantısallık arasında salınır. (Bu ikisi de, birbirinden farklı şeylerdir. Rasgelelikte örüntü formu oluşmaz ama raslantıda oluşur.)

Kozmos ile tam-mutlak kaos (form-dışılık ama kategori-dışılık değil) arasında da salınır. Kimi kozmostan kaosa alan kazandırır, kimi kaostan kozmosa. Öyle olmasaydı, kaos matematiği ve belli kaos formları olmazdı. Dahası, belli kaos formları, yaşamda aynen görülmezdi.

Devletlerin yokluğu kaos değildir. Ara durumdur yalnızca.

İktidarın yokluğu kaos değildir, kimi koalisyon olur ve düzen olabilir. İktidar için işbirliği ve işbölümü, insan türünde oldukça acaip biçimlerde işleyegeldi. (Taht Oyunları’nda, kel kafalı hadımın öyküsü gibi.)

Güç ve iktidar, ayrı şeylerdir.

Güç kullanılmaz. İktidar kullanılır.

Güç bireyseldir. İktidar toplumsaldır.

Güç içseldir. İktidar dışsaldır.

Tüm güçler birbirine düşünce, iktidar yıpranmayabilir, sentez olabilir, koalisyon olabilir. Ancak, (burada çelişkisiz) çatışma hep vardır.

Yani:

İktidar taliplerinin arasında çelişki yoktur, yalnızca paysal çatışma vardır ki bu nolektiğin veya no-diyalektiğin özel bir durumudur.

Kartlarda hile yapmak, kartları yeniden karmak değildir.

Kartları yeniden karma durumu, 5 milenyumda 1 veya 2 kez olabilmiştir ancak.

Kartların yeni değerler kazan(dırıl) ması da çok enderdir. Ancak, yukarıdaki kadar ender değil.

Gücü kimse yıkamaz. Güç, form veya töz değiştirebilir. Onu taşıyanı da, güç kendi değiştirebilir. Siz güce sahip olmazsınız, ona hizmet edersiniz, o da size belki ulüfe verir. İktidar oyunları böyle bir şeydir.

Gelelim ‘Taht Oyunları’ özelinde anarkiye:

7 x 7 = 49 ? krallığın hepsi yıkılsa bile, anarki olmaz, anarşi de olmaz. Savaşı hep devletler çıkarır, kurmaca roman-filmde de böyledir, gerçek yaşamda da.

Anarşi kaos değildir.

Devletsizlik / anarki kaos seğildir.

Kaos ve anarki, organizasyonun farklı ve genelgeçer tanımının dışında tanımlı şeylerdir.

Oto-organize anarki olabilir ama oto-organize devlet henüz yaratılamadı.

Oto-organize devlet mümkündür ama Platon’un sandığı kadar büyük olarak, 3 bin kişiyle değil, 7-21 kişiyle. Bu kadarcık nüfuslu devlet olabilir mi? Neden olmasın?

Devlet iktidar gerektirir.

Anarki, yüksek düzeyde bir iç-güç gerektirir. Çok yüksek düzeyde oto-organize zihinler gerektirir. Belli gerilla gruplarındaki emir-komutasızlık ve ortak karar alma, buna bir örnektir. Bunun gerektiriri, çok yüksek hızda karar alabilen bireylerdir. Bir de, birlikteyken / toplumdayken artı toplamlı oyun oynaya(bile)n bireyler gerektirir.

Tüm bu sözü geçen toplumsal tanımlar geçicidir. Görelidir.

100 çeşit devlet ve on bin çeşit devletsizlik olabileceği gibi.

100 kozmos ve on bin çeşit kaos olabileceği gibi.

Negasyon kategorilerin çokluğu, birim başına negasyonun yüksek oluşundandır. Aslına bakılırsa, pozisyondan çok negasyon vardır her zaman. O nedenle insan kültürü statik değil, dinamiktir. Tarih gibi.

Devlette iktidarda kimin olduğunun önemi yoktur. Her muktedir, eskiden anarşist idiyse bile, iktidara gelince, aşağı yukarı aynı davranır, davrandı da.

İşte o nedenle, anarkistler tarihte oyunu hep yitirdi. Bunu hiç hesaba katmadılar. Yani, siyahken beyaz olabileceklerini.