Takdir Alsan Ne Yazar

Hiç takdir belgem olmadı benim.

Hiçbir zaman karnem ‘hepsi pekiyi'lerle ya da silme 10'larla dolu olmadı. Ortaya karışık denir ya, ortalama bir şeyler vardı hep karnelerimde.

Bir yandan da orta son'a kadar hiç zayıfım olmadı, 7 aldım mı bozulurdum hatta.

İlla en az 8 ya da 9 olacak.

Ergenlik günlerinin gelmesiyle “5'ten şaşma 6'yı aşma” sloganıyla tanıştım.

İki yıl sürdü bu yakın ve eğlenceli arkadaşlık. Baktım ki eğlencenin artışıyla notların düşüşü aldı başını gidiyor, sevmedim bu gidişi. Asıldım frene ve yine eski “teşekkür"lü günlere döndüm.

Takdir desen, yine yok!

Kıl payı kaçıyorsa da takdir, pazara çıkıp not dilenmek hiç yok!

O yüzden de benim hiç takdir belgem yok.

Ah, ne gam…

****

Okullar tatile girdi ya, karneden geçilmiyor sosyal medya. Takdir belgeleri boy boy.

Herkese mi verilir bu takdir belgeleri, herkes mi bu kadar iyi durumdadır, anlamadım...  

Milli Eğitim Bakanlığı bu paylaşımlarla ilgili bir uyarı yapmış ve bu belgeler üzerinde çocukların kimlik bilgilerinin yer aldığını, bunun da art niyetli kişiler tarafından ailelere zarar verecek şekilde kullanılabileceğini belirtmiş.

O da bir ihtimal tabii ama esas mesele karnesi iyi olmayan, takdir ya da teşekkür almamış öğrencilerin ve dahası velilerin ne durumda olduğu.

Onlar sessiz sedasız mı izliyorlar bol tantanalı, bol şaşaalı bu fırtınayı?

Çocuklar zaten karne konularında ziyadesiyle hassaslar, bunu kendilerine ar edip hayatlarını bile sonlandırabiliyorlar. Büyüyünce ne olacaksın çocuk? demiştik hatırlayın…

Bazıları bu vahşi kavgadan hasar görmeden çıkmak bir yana, büyüyemiyorlar bile…

****

Kendiliğinden düzenli çalışan çocuklar bir yana; genelde çocuklara çalış dersin çalışmazlar, bazıları çok çalışsalar dahi fazlasını yapamazlar. Karne zamanı gelince de köşe bucak kaçmaca, bol gözyaşlı ağlamaca.

Daha kötüsü ise, hiçbir şeye aldırmadan pis pis sırıtmaca…

Kabul, beş parmağın beşi bir olmaz.

Her çocuk her konuda aynı derecede not almaz.

Okul başarısı her zaman hayat başarısını sağlamaz.

İçindeki ibre nereyi gösteriyorsa o ibreyi keşfetmekte ve o rotayı izlemekte iş.

Varsın kimyadan “orta”, edebiyattan “iyi” düşsün karnesine.

Yeter ki hayat yolculuğunda kendi seçtiği koltukta otursun.

Yeter ki canı sağ ve sağlıklı olsun…

****

Madalyonun bir diğer yüzünde ise doğru düzgün okuma dahi öğrenmeden okullardan mezun olanlar var. Üstelik takdir alanların kim bilir kaç katındalar...

"Nasılsa artık sınıfta kalma yok! O zaman çok fazla kasmaya da gerek yok!" diyor olmalılar.

Okumayan, okuyamayan, çat pat okuyunca da okuduğunu anlayamayan nesiller yaşıyor sokaklarda.

Ne eğitim, ne öğretim. Başıboş dolaşıyorlar serseri mayın gibi. Ne zaman nerede kime denk gelip patlayacakları meçhul.

Patlıyorlar da.

Hem de takdir alanların tam ortasında...

 

O zaman;

Sen kendi başına takdir alsan ne yazar…

 

27 Ocak 2016 / C.E.Y.