Taksimi Dinliyorum Kulaklarım Kapalı

Sensiz kaldım kalalı

Bak Taksimin haline...

Ne benim ruhum, ne de Taksim,

Ruhumuzu çaldın! Ruhsuz kaldık!

Lanet olası bir hırsızsın sen...

Ruhsuz geziyorum taksimde

                Ve görüyorum ruhum, benden 20 adım önde gidiyor

                               Ve giriyor İstiklale...

                                               Peşinden koşuyorum yakalamak için

                               Düşüyorum... Bu çukuru’da sen kazdın Taksimin ortasına...

                Nasıl görmedim kocaman çukuru? Pusu kurdun bana pisliksın!

Seni düşünmek bile parazit oluşturuyor beynimde...

Taksimin yeri çok özeldi bizde

Burada tanışmıştık ve hatıralarımızın çoğu buradaydı...

Şimdi o hatıraların üzerini kazıyorlar ve seni benden siliyorlar.

Tünelden meydana kadar uzanan tramvaydın...

Ben ise raylarındım senin...

Bizi görünce insanlar yolu açardı

O kadar saygındık ve seviliyorduk.

Yabancı insanlar bizimle fotoğraf çektirirdi...

Hatırlar mısın? Az sinir olmazdık peşimize takılanlara

Yaramaz çocuklar.

Ne zaman sinir olsan

Ben sakinleştirirdim seni. Anlardım çünkü sinirlendiğin zaman hızını arttırırdın...

Ama...

                                              Yokuz artık.

Beni yine İstiklalde terk etmiştin...

Nefret ediyorum senden!

Bir yanımda hala seviyor...

Seni hala seviyorum ve senden nefret ediyorum!

Taksimi dinliyorum kulaklarım kapalı

Sesin geliyor kulaklarıma

Gözlerimi de kapatıyorum

Resmin oluşuyor kara perdede...

Ve sesin birden kesilip, yıllardır İstiklalde ve Taksimde devam eden

İnşaat sesleri bozuyor dinginliğimi... Yine.

Senden nefret mi ediyorum bundan emin değilim

                Seni hala seviyor muyum? Bundan da emin değilim.

                               Emin olduğum tek şey

                                   Sahip olduğumuz şeylerin değerini elimizden gidince anlıyoruz hep

                                               Henüz vakit varken (......................)