Taktikler ve taktuklar

4 partili yeni TBMM’miz, kıvırtmaya çok erken başladı.

Şöyle gibi bir panoramamız var:

AKP nedense, paçayı kurtardığını serabını görmekte. Dayılanmaya devam etmekte.

CHP, ‘ben kimim ve burada ne arıyorum?’ modunda. Eh, Karayalçın ve Baykal’ın birisinin bile olduğu yerde gül bitmeyeceğine göre, bu da olağan sayılmalı.

MHP, kilit parti olmanın sarhoşluğuna takılmadı, ‘oynamıyom len ben’ takılıyor. Bunun oy getirisini ve götürüsünü hep birlikte göreceğiz.

HDP, ‘ben de varım, ben de varım’ gibi, mavra bir durumda ve hiçbir partinin kendisini kaale almadığına ayamadı henüz.

Olay repliksiz bir ilkokul piyesi gibi.

ABD ve AB gibi, büyük abiler sufle vermeye çabalıyor ama  kimsenin dinlediği yok.

Tüsiad ve Müsiad ise, rol kapmaya çabalıyor ama yine kimsenin dinlediği yok.

Yani kıvam, epik-absürd düzeyinde.

Böylelikle, Alfred Döblin’in ‘Berlin Alexandr Meydanı’ romanının ve onun Fassbinder tarafından yapılan uzun dizisinin / filminin, hiçbir biçimde saçma olmadığını gördük.

Şu anda TC’de herşey sürreel:

Savaş ve kriz var ama halkımız hem oruçlu, hem tatil modunda. Duble eksi zeka ve eksi bilgide yani. TC’de öz-turist takılıyorlar.

Yani, inkar kültü hep egemendi, hala egemen.

Faşizmi ve engizisyonu yok sayıyorlar.

AKP’nin 13 yılda yıktıklarının, en erken 8 yılda toparlanacağına kimse ayamıyor.

TBMM’deki (330 tanesi ilk kez oraya gelmiş) 550 kelle vekilcilik oynuyor, 1. Cumhuriyet yıkımı ertesindeki ‘3 Ankara’da...