Takvimsiz günler...

Masamın üstünde bir takvim vardı. Üzerinde sayılar ve anlamsızca fosforlu kalemle tutulmuş notlar. Sayfaları çevirdim teker teker. Günler vardı sayılar vardı. Matematiğe gömülmüş bir hayat vardı.

Önceden takvimim vardı artık yok. Sanırım en büyük fark bu oldu benim için. Artık takvimim yok. Artık yarın yok. Yarın olmayınca ondan sonraki günlerde yok. Arıtık sadece bugün var. Kocaman bir bugün. Öyle bir gün ki o gün içinde güneş doğuyor ve o gün içinde güneş batıyor. Güne başladığımda artık iki şey soruyorum kendime. İyi mi geçsin bugünüm kötü mü? Olaylar ne kadar kötü olsada sen bakış açınla onu iyi mi yapmak istiyorsun yoksa olanı dahada mı kötüleştirmek. Seçimimi yapıyorum ve o gün geçiyor. Sonra gene ve gene ve gene...

Artık günlerim değil günüm var. Artık takvimsiz bir hayatım ve ağrısız başım var:))) Artık geleceğin yükü yerine bugünün güzelliği ve neşesi var.

Takvimsiz günlerim var...