- Kategori
- Anılar
Talebe indirimli(!) sade Türk kahvesi ve...
Öykü sözcüğünün kökeni depo kelimesidir. Bu nedenle öykülerin birer depo oldukları söylenebilir. Şeyler öykünün içinde saklanırlar ve bu şeyler anlamdır. Mıchael Meade Resim internetten
İstanbul’a her gittiğimde, değişik yerlerde dolaşıp, etrafı incelemeyi çok severim.
Yine bir İstanbul seyahatimde, yolum Beyazıt’taki İstanbul Üniversitesi arkasındaki Vezneciler'e düştü.
Küçük küçük, yan yana sıralanmış dükkânlar, bazıları kafe...
Bir kafede, birbirleriyle oynaşıp koşuşturan, sevimli kediler gözüme ilişti.
Biraz sokulup kedileri seveyim dedim; hiç çekinmediler, ben de onları okşayıp sevdim,
Bu arada garson yanıma geldi, “Amca, ne içersin?” dediğinde, kahve içeceğimi fiyatının ne olduğunu sordum.
(Âdetimdir bir şeyi alacaksam mutlaka önceden fiyatını öğrenirim.)
“Altı lira!”
"Oğlum ben emekli adamım... Bu fiyat bana çok..." dediğimde;
kafenin sahibi konuşmalarımızı duymuş, yanıma geldi.
“Amca dur! Madem öyle, benden sana talebe tarifesi, dört lira olsun.”
"Olur." diyerek bir masaya oturdum. Tabii bu arada sevimli kediler de etrafımı sardı, hoşça eğlenerek kahvemi içtim.
*****
Haziran başında İstanbul’a eşimle gittik. 6 Haziran öğle üzeri, Vezneciler'de daha önce gittiğim kafeye uğradık.
Kedileri de severek kahvelerimizi içtik, eşimin yanında ayıp olmasın diye talebe indirimi istemedim.
Ben 7 Haziran sabah erken uçakla İzmir’e dönüyorum,
İzmir hava alanına inip telefonumu açtığımda eşim arıyor:
"Duydun mu!?"...
"Neyi?" diyorum.
Eşim üzgün, heyecanla, "Dün kahve içtiğimiz Vezneciler'de bu sabah bomba patlamış!.."
Gel de üzülme artık…
Şahin Özşahin