Talim

İlle de birileri olunca,
 Kimsesiz olamaz mı insan?
 En kalabalık zamanında,
 Yapayalnız bulmadın mı kendini,
 Benim yerimde olsaydın,
 Dostların sırtından vursaydı,
 Sevdiğin kim varsa dünyada,
 Hançerini yüreğine saplasaydı,
 Ruhunu teslim etseydin,
 En umulmadık yargısız infazlarda,
 Metin olabilir miydin?
 Yüreğindeki gökyüzüne,
 Taş atıp, kırsaydı içindeki çocuk,
 Şangırtılarla düşseydi üstüne,
 Şizofrenik bir aşkın peşinde,
 Gölgeni bir güzel çalsaydı,
 Yine de gülümser miydin?
 

Hiç canın acımaz mıydı?
 İşte bu nedenle anlamadınız.
 Bilmezden geldiniz acılarımı
 Anlattığım ne varsa apaçık,
 Hikaye geldi, masal sandınız
 Böyle baktıkça birbirinize,
 Kendi içinizde yalnızlaştınız
 Kim sarıldı en son sevgiyle,
 Kiminle sıcacık sarıldınız,
 Benden daha fazla kalabalık,
 Benim kadar yalnızdınız
 Neyse düştüm bir kuyuya
 Sesimi duymanızı beklemiyorum
 

Kimi zaman kağıt, kalem
 Bulamayınca deliriyorum
 Boş gelecek size ne desem
 Sizde haklısınız aslında
 Kendine yetemedi bu can
 Anlatamadı delice sevdiğini
 Gurbet ellerde kaldı bican
 Hep siluetsizdi yarim
 İntihar çiçeklerini sularken
 Sonbaharlı mor bir akşam
 O vefasızı beklerken
 Avuçlarımdan akıverdi yaşam
 Medet ummuyorum artık
 Ne geceden, ne sabahtan
 Bakıyorum boş gözlerle
 Kimi evli, mutlu, çoluk çocuklu,
 Kiminin her şeyi var elinde
 Ama bulamamış mutluluğu
 Kayıp olmuş ihanetlerin peşinde
 

Kimi bekar, yalnız
Elinde yok, cebinde yok
Yarin düşü imkansız,
Yaşıyor kendi halince,
Sevgiden uzak, yarınsız,
Kimi de yazar eli erdikçe,
Yapamaz işte aşksız
Giydiremez elbisesini bir bedene,
Mısralar dökülür kalemden,
Kimi zaman mutlu, bazen mutsuz
Yakasını kurtaramaz elemden,
Olsa da parasız pulsuz
Avutur onu hayali yarin
Sevmesini bildiğine şükreder
Vuslatı yaşar düşlerinde
Ellerini tutar sevgilinin
Yalnızlığı koymaz ona,
Rüyalarda yarini yaşarken
Sonu gelmese de beklemelerinin
Sevdiğini bekler durur hep,
Aşka aşık bir ruhla ederken talim.

 Baki EVKARALI