Tamam mı, aynen devam mı?

Magazin programlarını özlemediniz mi yurdumun güzel insanları?

Hani, bir yerde bomba patlardı, birileri ölürdü ve siz taş çatlasın iki gün sonra- ki büyük bir kısmınız bir iki saat içinde- kendinizi toparlar ve hayata kaldığınız yerden devam ederdiniz ya!

Televizyon kanalları da bir an evvel normal hayata dönmeniz için magazin programlarını, eğlenceli yarışmaları yayınlamaya başlar, siz, hayat devam ediyor, derdiniz ya!

İşte Benim Stilim, imdadınıza koşar, ne alsam, ne giysem, şu elbisemin altına hangi ayakkabı uygun olur, telaşına düşerdiniz ya!

Ay, nereye gitsem de facebookta, instagramda paylaşsam, nasıl gezdiğimi, nasıl güzel yaşadığımı insanlara göstersem derdine düşer, sanal mecralarda boy gösterme yarışına girerdiniz ya!

Atakan’la Semih’le oyalanır, toplumunuzda birilerinin hayatı  survivor değilmiş gibi sabah akşam survivor programında olanları konuşurdunuz  ya!

Doğu’da sokağa çıkma yasaklarıyla, şiddetle boğuşan insanlar vardı, siz o insanlar bu ülkede değil de sanki Somali’de yaşıyormuş gibi duyarsızlaşmıştınız, arkadaşınızla sabah kahvesini yudumlayıp ardından fal bakıyor, evde de ne kadar işiniz olduğunu söyleyip hayatınızdan şikayet ediyordunuz ya!

Cumartesi, pazar, sabah, akşam magazin programlarını takip edip kim ne giymiş, nereye gitmiş, kimden ayrılmış, merakla izliyor; renksiz hayatınızı renklendiriyordunuz ya!

Üç maymunu her gün oynamaktan sıkılmamış, evrene olumlu mesaj yollayınca ruh eşinizi bulacağınızı, bol para kazanacağınızı düşünüp hayatınızın, toplumun diğer kesimlerine rağmen çok güzel olacağını düşünüyordunuz ya!

Siz işine gücüne bakan ortalama insanlardınız, ülkede hiç sorun yoktu, yahut ufak tefek sorunlar vardı, o nedenle memnuniyetsizleri bir türlü anlamıyordunuz ya!

Yaz da gelmişti, tatil planı yapıp sosyal medyada var olmanın hesaplarını yapmalıydınız ya!

İleri demokrasi, geri demokrasi umurunuzda değildi. İyi düşününce iyi olur, kötü düşününce kötü olurdu ya!

***

Şimdi, bu ahval ve şerait içinde:

Bir kısmınız sokaklarda demokrasi zaferi kutlamakla meşgul.

Bir kısmınız evde, renkli programlar bir an önce başlasa da yine normale dönsek diye düşünüyorsunuz.

Acaba bir kısmınız evden çıkarken, tıpkı 15 Temmuz öncesindeki gibi aynı heyecanla, neyi neyle kombinlesek diye  düşünüyor musunuz?

Kim kiminle nerede ne yapıyor diye merak içinde kıvrananlarınız var mı acaba? Magazin programları olmayınca bu günleri atlatmak zor oluyordur herhalde.

Facebookta, instagramda ne paylaşsam, ne paylaşsam diye kalbiniz heyecanla atıyor mu hala?

Haber izlemeyip twitter’a girmeyenleriniz vardı 15 Temmuz öncesinde. Haberler moralinizi bozuyordu o nedenle hiç haber izlemiyordunuz. Eski alışkanlığınız devam edebiliyor mu acaba?

***

Her şeye rağmen mutlu olacağınızı düşündünüz değil mi?

-Doğu’da olanlar sizi bağlamazdı siz Batı’daydınız.

-Bomba sizi bulmazdı.

-21. yüzyılda kimse darbeye teşebbüs etmezdi.

-Birileri eylem yaptı diye hapse tıkılır; Hrant Dink, Tahir Elçi gibiler öldürülürdü; siz işinizde gücünüzdeydiniz, size bir şey olmazdı.

Bazılarınız en medeni Avrupa devletlerinden biri olduğumuzu sanır, Avrupalılar gibi yaşamaya çalışırdınız. Hiç düşünmezdiniz Avrupa’nın medeni ülkelerinde Doğu’yla Batı arasında bu kadar uçurum yok; taşerona övgü yok çünkü sizin, burun büktüğünüz, işçinin hakkını sonuna kadar koruyan sağlam sendikalar var. Var da var… Ama siz kendi çelişkilerinizi görmezden gelip örneğin, ana dilde eğitimi savunmadan medeni olunur, zannederdiniz.

Bazılarınız da ülkemizdeki çelişkileri görmeyip Avrupa’nın çelişkileri üzerinden konuşmaya başlardı. Avrupa en azından kendi vatandaşına karşı insan haklarına saygılı. Ama siz, daha kendi insanımızın sorununu çözmediğimizi görmeden ülkeye aldığımız Suriyelilerle övünürdünüz.

***

Bu ülkede önce, hep beraber mutlu olmayı başarmalıyız. Birileri mutsuzken mutlu olup sonra da vatanperver olunacağını düşünmekten vazgeçmeliyiz.

Hala, birbirimize sırtımızı dönerek mutlu olacağımızı düşünen olduğuna inanmak istemiyorum.

Umudum var, ama az.

Şapka düştü kel göründü mü, yoksa aynen devam mı?