Tanrı'nın ve şeytanın gülümsemesi

Umufak dünya! Dünya umufak! Tanrı'nın gülümsemesi ya da şeytanın oyunbozanlığı... Kazanan sadece Tanrı mı? Şeytanca gülümseme derken bozulan bir psikolojiden bahsedilir. Peki ya Tanrıca gülümseme olamaz mı? Tanrısal gülümseme...

Şeytanın kaybedeceği bir şey var mı? Yaratılanı ele geçirme, bir köpek gibi sahibine itiat etme. Sahibi şeytan, köpek insan.

Şeytan kaybetmez, kazandığını sanar. Kaybeden insandır. Köpekleşerek insanlığından çıkar. İnsanlığını kaybeder, Tanrı'nın gülümsemesini göremez hale gelir.

Hırçınca mı oldu? Ne önemi var ki? Hepimiz hayatta birer piyonuz. Şah mat oyunu oynanıyor üzerimizde. Kazanan daima Tanrı olacaktır. Şeytanın yaratıcısı olduğu, verildiği aklın sahibi kendisi olduğu için. Şaşırtabilir mi derseniz? Neden olmasın. Ama sonucu değiştirmez.

Satranç oyununu bilir misiniz? Ön safhada dizili piyonlardan farkımız yok. Karşı tarafın piyonları tarafından yok edilmek ya da diğer safhaya geçip evrim geçirmek (vezir olmak).

Hayat oynanan satranç tahtası gibi değil mi sizce de? Siyah ve beyaz değil tahtamız rengarenk. Siyah ve beyaz çoğunlukta olan bir tahta. Siyah ve beyaza düşüp, oyun bitene kadar orada kalabilirsin. Siyahını cehennem, beyazını cennet sayalım.

İlk anda da mat olabilir oyun. Çoban matı. Senin hayatın üzerinde oynanan oyun Tanrı'nın mı yoksa şeytanın gülümsemesinde mi gizli? Hangi tarafta olduğunu bilmeden hareket ettiriliyorsan peki ne olur sonuç düşündün mü?

Dünya umufak! Umufak dünya! Tanrı ya da şeytan aralarında bizi paylaşmışlar Michelangelo'nun son yargı günü adlı Sistina Şapeli'ni süsleyen duvar resmi gibi. İsa insanları yargılıyor. Bir tarafta siyah (cehennem) bir tarafta beyaz (cennet). Michelangelo'nun elinden kendini tasvir edişi ise derisi yüzülmüş bir Michelangelo.

Michelangelo Rönesans döneminin en sevdiğim, hayran kaldığım sanatçısı. Benim bile aklıma gelmeyecek bir delilik. Kendini derisi yüzülmüş bir şekilde resmetmek hem de 300 küsur figürun içine yerleştirmek.

Tanrı'nın ya da şeytanın gülümsemesi Michelangelo'ya etki etmişte mi bunları yazdın derseniz? Neden olmasın. Sonuçta Tanrı'da şeytanda kaçık değil mi?

Nietzsche "Tanrı öldü." demiş. Tanrı demek ki onun için de varmış. Öldü demesinin sebepleri olmalı sizce de değil mi?

Bir düşünce bir şeylerin gelişmesine sebebiyet verir.Hatta ünlü sanatçı ve filozofların eserlerine yansır. Hayatta sadece piyon olmamak için bir şeyler var etmelisin en azından çabalamalısın ki sonunda vezir olabilesin. Dünya yönetimini anlatmaya çalışmıyorum. Yönetmek isteyen, dünyaya egemen olabileceğini sanan ne olursa olsun Tanrı'nın gülümsemesinde piyon olduğunu unutandır.

Şimdi söyle piyon musun hayatta?