Tanrı öldü

Tanrı öldü ve tanrıça.

Artık gün ışığı sessizce terk edecek buraları.

Gecesi kronik bir mevsim ıssızlığında.

Göğsümün densiz tavırları ve kalbimin hadsiz atışları arasındayım.

Sıkışıp kalıyor nefesim boynumdan içeri.

Dökülemiyorum dizlerimden aşağı.

Çözülemiyor dudaklarımın ucundaki sigaranın dumanı.

İmkansız bir öfke belki de galip kılıyor yalnızlığımı.

Aksanı bozuk bir şeyler mırıldanıyor dilim.

Gözüm seyriyor,

ve deliriyorum,

sonunda!

Duvar dibinde bitmiş azimli bir çiçek değilim.

Vasıfsız tövbeler ediyorum.

Tanrı inanmıyor.

Tanrı öldü ve tanrıça.

Burada yalnızız, izlemiyorlar bizi.

Kuruntu bunlar kadın kuruntu.

Göğün kuşağı değmeyecek tenimize.

Usulca kaybolup gideceğiz karanlığın içinde.

Biz evren sanatçısının nü tablolarıyız.

gökyüzüne çivilenmişiz,

asılmışız tavanına bir sokağın.

Kurgu bunlar kurgu.

Buraya ne için geldiğimizin bir önemi yok.

Yalan tüm bu kariyer telaşları.

İzlenmiyoruz kadın,

tanrı öldü ve tanrıça.

Sapkınlık adı verilmiş günahlar serbest kılındı.

Yanımda uyuyorsun,

yanımda öl.

gülümsemeliyiz buna,

kutlamalıyız,

çünkü tanrı öldü ve tanrıça.

hayat şimdi başlıyor kadın,

bizi bırakma.

Sakarya Üniversitesi-Spor Bilimleri Fakültesi Şair olma telaşında. ..