Tanrıkadın

Feyza Hepçilingir’ in daha önce okuduğum bir kitabı”Tanrıkadın”. Geçenlerde ne okuyayım diye kitaplığımın karşısına geçtiğimde bu kitabı adından dolayı tekrar okumak istedim. Çünkü bu sıralar yine çok sık Tanrı rolü oynamaya başladım bir kadın olarak. Eee, ne de olsa anneyim ya, yaratıcı rolüne çok kolay kayabiliyorum.

Çok sık hatırlatmam gerekiyor kendime kimsenin koruyucusu ve kollayıcısı olamayacağımı. Tüm sevdiklerimi koruyan ve kollayan bir Yüksek Güçleri var; tıpkı beni koruyan ve kollayan bir Yüksek Gücüm olduğu gibi. Lafta o kadar kolay ki, bunu söylemek.

Uygulamada ise; yelkenler fora öyle bir atılıyorum ki, başımı kafamı yararcasına. İlişkide olduğum her şeyin yaşamından, varlığından sorumlu hissediyorum kendimi. Gurktan çıkan bir civcivimizi daha kaybettik geçenlerde. Yine bir isyan bende anlatamam size. Yetersizlik duygusu içimi yaktı kavurdu. Ölüm karşısında güçsüzlüğüme bir kez daha tanık oldum.

İşte buradan yola çıkarak, Tanrıkadın’ ı okumak için elime aldım. 12 Eylül genci olarak bir sürü ölüp ölüp dirilmelerime temas ediyorum kitabı okudukça. Boşuna değilmiş o kitabı seçmem. İhtiyacım varmış geçmişimi anımsamaya. Böylece bugünüme şükretmeye ancak geçebildim. Şükürler olsun bu gün içinde olduğum duruma ve sağlığıma. En başta da okuma alışkanlığıma ve yeni yeni gelişen yazma alışkanlığıma. Yoksa nasıl çıkılırdı bu kadar biriktirilen anılırdan ve bugünün tadına nasıl varırdım. Minnetim konuşuyor.