- Kategori
- Şiir
Tarı
Tarı'yı görürüm her liman yürüyüşümde
Kafeste tavuklar, urganı boynunda koyunlar iner bir bir iskelesine
Kucaklanan yüzlerin gülüşü, yalnızın korkan bakışlarını gizler
Düdüğüyle köy kokusu salınır kamaralarından
Güvertesinden de fakirliği...
Öksürük seslerine karışır el sallamalar
Yaşlısı, genci aynı heyecanın ayrı telaşlarıyla düşer yollara
Kiminin soluğu amele birliğinde dinlenecektir
Kimininki ocak karanlığında...
Gurbetin başladığı, bittiği yerdi o zamanlar
Umutların sağıldığı yerdi Tarı' lı Zonguldak.
(Tarı: Çocukluğumda, on beş günde bir denizin uslu olduğu zamanlarda Zonguldak limanına da uğrayan , yolcu ve yük taşıyan bir vapurun adıydı.)