Tarih yazılmaya hep devam edecek...

Barzani Türk ordusundan korkmadığını söylemiş...

Barzani’nin Arap televizyonuna yaptığı açıklamaların bizim gazetelerde açıklanmayan bölümünde, ilk tehdidinin sebebini de açıklayan bir söylemi daha ortaya çıktı. “Türkiye’nin Kerkük’teki üç beş Türkmen’i bahane ederek Kerkük’e karışmaya kalkması halinde, milyonlarca Kürd’ün yaşadığı Türkiye’ye de bizim karışma hakkımız doğar ve biz de Diyarbakır’a müdahale ederiz” tehdidini kime güvenerek nasıl yaptığını düşünmüştük hepimiz. Oysa röportajın devamında zaten bunu kendisi açıklamış. Türkiye’nin askeri gücünden de diplomatik gücünden de korkmadığını açıkça beyan etmiş. Ve tezini güçlendirmek için Türk ordusu hakkında kendince bir benzetme de yapmış. “Ne kadar güçlü olurlarsa olsunlar, Saddam’ınki kadar güçlü olamazlar.

Burada ciddi bir tehdit ve bu tehdidin arkasında ciddi bir dayanak var. Hepimiz biliyoruz ki, dün Türkiye’nin kırımızı pasaportuyla dolaşan ve her istdiğimizde Ankara’ya gelerek dışişleri memurları tarafından ihtiyacı giderilen peşmergenin, bugün koskoca Türkiye Cumhuriyeti’ne kafa tutacak hale gelmesi için ya çıldırmış olması, ya da sırtını çok sağlam bir yere dayamış olması gerekir. Barzani’nin şu anda bulunduğu konum, ona Amerika tarafından bahşedilmiş bir emanet görevdir.

Ayrıca yine Barzani’yle eşdeğerde bir diğer kişi, Amerika tarafından Irak’a cumhurbaşkanı yapılmıştır. Bütün bu olup bitenlerden sonra, Irak’ta Kürtler’in elinin ne kadar güçlendiği yadsınamaz.

Dünyanın bugün için en büyük ve en güçlü devleti Amerika’nın himayesine girmiş bir mirasyedinin şımarması kadar da doğal bir şey olamaz. Hani sokaklarda kavga etmesini bilmeyen, herkesten dayak yiyen, sonunda dayak yememek için hep yalakalık yaparak geçinen; günün birinde kendinden yana bir “abi” bulunca eski hınçlarını almak için herkese meydan okuyan, o abinin mahallede sürekli kalmayacağını, o gidince başının tekrar belaya gireceğini düşünemeyen çocuklar vardır ya, Barzani’nin durumu biraz onu andırıyor.

Böyle söyleyerek kendimizi teselli ediyor da olabiliriz. Çünkü Amerika’nın bir gün Irak’tan çekilse bile Ortadoğu’dan çekileceğini düşünmek biraz yanlış. Öyle görünüyor ki, Amerika, hedeflerini gerçekleştirinceye kadar bu işin peşini bırakmayacak. Onun için kan dökmek, insanları anasız, babasız, yurtsuz, vatansız bırakmak, karınca yuvasını dağıtmaktan farksız ve o kadar kolay… Bu zulmün karşısında duracak şimdilik başka bir kuvvet de yok.

Dünyada ülkeler arasında bir problem çıktığı zaman, hemen gözler ve kulaklar Birleşmiş Milletler’e çevrilir, oradan yardım ve adalet beklenirdi. Dört yıldır Irak’ta meydana gelen vahşetle ilgili siz Birleşmiş Milletler'den bir yardım geldiğini duydunuz mu? Dahası dört yıldır Birleşmiş Milletler diye bir kuruluşun varlığından haberdar mısınız?

"Türk ordusu olsa olsa Saddam kadar güçlüdür, ondan kuvvetli değildir" demek, Amerika Saddam’ı nasıl hallettiyse sizi de öyle halledecektir demenin Kürtçesi… Belki kağıt üzerinde bu böyle görünüyor olabilir. Çanakkale’de de öyle görünüyordu. Ama hesaplar tutmadı.

Kulların hesabı kadar doğanın da bir hesabı var. Bu bazan aşırı sıcak olabilir, küresel ısınma olabilir, bazen dondurucu soğuk olabilir, sel olabilir, hortum olabilir, kasırga olabilir. Bazen da beklenmeyecek bir anda çöküş olabilir. Komünizm belâsıyla nasıl baş edeceğini bilemeyen toplumlar, önlerindeki koca efsanenin bir gün kendiliğinden hiç beklenmedik bir anda çatır çatır yıkılacağını akıllarına bile getirmiyorlardı.

Zaman nelere gebe bilinmez. Biraz hamaset biraz fizikötesi olaylardan medet umar bir halde görünüyoruz ama, bunlar da bir türlü içyüzünü anlayamadığımız ve açıklayamadığımız dünyanın gerçekleri.

Sonunda dünya Barzani’ye de Talabani’ye de kalmayacak. Tıpkı sırtını Amerika’ya dayanan Saddam’a kalmadığı gibi… Ama tarih yazılmaya hep devam edecek…