Tarihöte

Tarih; kent, yazı ve savaşla belirgin tanımlıdır. Süre 12.000 yıldır.

Bulunduğumuz tarihsel momentte, insanların % 50’si kentlerin dışında, % 30’su yazısız, % 1’i savaşsız (buna darbe, terör, halk isyanı, vd dahildir) durumdadır. Bunlara ''tarih öncesi'' diyebiliriz.

1945’teki 2 atom bombasıyla tarih fiilen bitmiş oldu.

1957’deki ilk yapay uyduyla tarih artık başka bir şey olmaya başlamış oldu. Bunların 2’sine ''tarihöte'' denebilir.

6 küsur milyar kişi; avcı-toplayıcı, fedola, 1. Sanayi, 2. Sanayi toplumları olmak üzere 4 ana kültürel modda yaşıyor. Oranlar sırasıyla; % 5, % 40, % 40, % 15 sayılabilir.

Bunlardan ''bilgi toplumu'' denilen 2. Sanayi kültürel modu, hem tarihi bitirebilecek, hem de başka bir şey dönüştürebilecek potansiyeller taşıyor. Bu mod, aynı zamanda ‘asallık’ denilen ve ardı öngrülemeyen bir kritik eşik de yaratmaktadır.

Bu tanım kümeleri arasında, Fukuyama’nın ''Tarihin Sonu'' tanımı geçersiz kalmaktadır.

Bu tanım kümeleri arasında, kadın kümesi boş küme olarak kalmaktadır.

Tarih birçok farklı biçimde ötelenecek. Bunlardan en güçlü aday henüz tanımsız olan kadın kümesi.

2. Sanayileşme tamamlandığında, yani en çok 2250 yılında, tarih ve tarihöte yeniden tanımlanacak. Zaten şu andaki tanım biçimiyle tarih, çok fazla öykü (story) içermekte. Oysa tarih ve kültür, çok daha ileri ve karmaşık düzeyde soyutlamalar demektir.

İşte o tarihöteyi şimdi ve burada bu biçimde ima edebilmekteyiz.