Tarık Akan

Gençliğimizin ve Türk sinemasının romantik jönü, yetişkinliğimizin devrimcisi Tarık Akan' ı kaybettik. Hababam Sınıfı ve bizler bir kez daha öksüz kaldık. Gençliğimizden bir sayfa daha kapandı.

Bizim dönemimizin efsane delikanlısıydı. Uzun boyu, renkli gözleri, gür saçları, şatafatlı favorileriyle genç kızların rüyasındaki sevgiliydi. Tüm sevgililer biraz ona benzerdi… Ya da benzesin istenirdi…

Hangimiz, kendimizi Hababam Sınıfı’nın sıralarında otururken hayal etmedik ki!

Ne zaman Türk sinemasından bir sanatçı ölse, bizden de bir şeyler onunla beraber yok olur gider.  Sayfalarımız birer birer kapanırken, yüreğimize bir kara hüzün çöker… Çünkü kapanan sayfalar bir daha açılmayacaktır; biliriz! O sayfalarda, onlar görmese de aslında biz de yerimizi almışızdır. İşte bu nedenle her giden sanatçının ardından bizim de sayfalarımız birer birer kapanmaya başlar… Hele de o giden bir özgürlük savaşçısıysa, ardından pılımızı pırtımızı toplayıp göç etmek geçer içimizden; meçhule doğru… Çünkü kendimizi yalnız ve desteksiz kalmış hissederiz; Cumhuriyet düşmanlarının karşısında…

Gençliğimizin yakışıklı oyuncusu, yetişkinliğimizde bir devrimci olarak karşımıza çıktı. Türk insanının sorunlarını beyaz perdeye taşıyan, sosyal yaralara parmak basan, haksızlıkların karşısına dikilen bir sanatçıydı. Orta yaşı geçtiğimizde ise bir eğitim gönüllüsü ve Silivri’ de polis bariyerlerini zorlayan bir savaşçıydı… Tarık Akan her şeyden evvel ülkesini ve milletini seven bir insandı; bir vatanseverdi…

Tarık Akan gitti… Çok üzgünüm.

İnşallah çocukları babalarının bıraktığı yerden mücadeleye devam ederler.

Mekânı Cennet olsun. Nurlar içinde yatsın.

Tülay Hergünlü

Çanakkale, 16  Eylül 2016