Tartışmaları tartışmak!

Bir yazar durduk yerde bırakma kararı almaz, elbette bir arka planı vardır diye düşünüyorum.
Çünkü burada bulunmak amacınızla ters düşen çirkin davranışlarla karşılaşmış olabilirsiniz.

Hatta benim adeta "azarlanmak" olarak nitelendirdiğim üslup bozukluklarıyla.

Ancak bilinmelidirki bu hakkı kendilerinde görenler, eşit şekilde paylaşmamız gereken bu ortamın yöneticisi konumunda değillerdir.
Hele ki bizi terbiye etmekle yükümlü aile büyüklerimiz hiç değiller.

Karşılaştıkları her durumdan sıyrılmayı bilen ve burnu kaf dağı’nda olan bu yazarlarımız çok defalar mahçup durumlara düştüler aslında.
Ama buna rağmen hep pişkince tavırlar sergilediler!

Asıl hedefleri, hakaret getirisi olacağı önceden çok belli olan konular yazmaktı ve bunu da her defasında başardılar!

"Kim kime ne demiş, kim ne cevap vermiş" gibi rutin zaaaflarımıza yenilerek beklentilerine bizler çanak tuttuk çünkü..

Ve gerçek yeteneklerinden uzaklaşarak bu moda yöntemin tadını çıkarttılar, yani işin kolayına kaçtılar.

Bu sayede bir çok değerli yazarımızın göznuru yazıları, ilgisizlikten en dip sayfalarda hapsoldu.


Oysa, herhangi bir yazar gerçek yeteneği sayesinde popüler olmuş ise sorumluluklarının da bilincinde olmalıdır.

"Tartışmaları tartışarak" günü birlik sansasyon yaratmak yerine kendilerine yakışan seviyeyi korumalılar.

Kimi arkadaşlarımızın bırakmak kararı almalarına bu olumsuzlukların etkisi olduğunu düşünüyorum.

"Pire'ye kızıp yorgan yakmak gibi yani!"


Ne zaman yada hangi nedenle olur bilinmez, ama blog yazmaya bir gün bir şekilde son vereceğimiz de bir gerçek.

Ancak ileride bir gün geriye dönüp baktığımızda, kimi zaman sevilen, kimi zaman sevilmeyen ama her zaman yazarının kişiliğini yansıtan yazılarla karşılaşmalıyız.

O halde ürettiklerimizle gurur duymak adına içinde bulunduğumuz bu ortamı pozitif enerjiler yansıtan yazılarla donatmalıyız.

Yani ya hoşgörülü, yada hoşgörülü olmalıyız!