Tas ve Yılan

Efsaneye göre Lokman hekim doktor ve aynı zamanda da eczacıymış. Eczanesinde her hastalığa iyi gelecek ilaç bulunurmuş. Hastalar içeri girdiklerinde, hastalıklarına iyi gelecek olan ilaç şişeleri sallanırmış.

Günün birinde içeri bir hasta adam girmiş. Ancak hiçbir ilaç şişesi sallanmamış.

Lokman Hekim de bunun üzerine: “Senin hastalığının çaresi yok öleceksin” demiş.

Hasta adam öleceğini öğrenince çok üzülmüş. Elinde avucunda neyi var neyi yoksa hepsini satıp savmış. Kendine bir av tüfeği, bir at ve bir de av köpeği alarak dağlara çıkmış. Toros Dağları üzerindeki yaylalarda yaşayan Yörüklerden süt ve yoğurt temin ederek yaşamını sürdürüyormuş. Bu arada hastalığı iyice artmış.

Bir yaz gününde öğle vakti bir ağaç gölgesine gelerek atını bağlayıp oturmuş. O sırada yaylada yaşamını sürdüren Yörük kadınlarından bir tas sütü çadırının önüne koymuş.

Yılanların sütü çok sevdiği bilinir. Sütün kokusunu alan yılan doğruca oraya gitmiş. Bir miktar içip doyunca zehrini tasa boşaltmış. Süt yeşil bir renge bürünmüş.

Tüm bu olup bitenleri izleyen hasta adam: “Ağrılarım dayanılmaz hale geldi, nasıl olsa eninde sonunda öleceğim, bari şu zehirli sütü içeyim de bir an önce öleyim” diye mırıldanmış ve sütü içmiş. Bir süre ishal olmuş. Bir taraftan da kusuyormuş. Ancak bu arada rahatladığını da hissediyormuş. Ölmek için içtiği zehirden sonra daha iyi olduğunu görmüş. Günler geçtikçe tamamen iyileşmiş.

Lokman Hekim’e gidip: “Sen bana öleceğimi söyledin ama ölmedim iyileştim” demiş.

Bunun üzerine Lokman Hekim: “Ben sana inek sütünü nereden bulaydım! Bulduğum sütü nasıl yılana içirip de yılanın zehrini tasa kusturaydım. Hastalığının çaresi vardı ama ben ilacı temin etmek zor olduğu için öyle dedim. Senin ilacın yılan zehriydi” demiş.

Sevgili okurlarım, işte o gün bu gündür TAS ve YILANIN eczacılık ve tıp bilimin simgesi olması efsaneye göre Lokman Hekim’e dayandırılır.