Taşınmak güzeldir

Tebdili mekan’da ferahlık vardır derler.

Taşınmak bu anlamda güzeldir aslında. Yeni olan her şey gibi…

Yeni gideceği yere yükler insan umutlarını, ümitlerini ve bazen beklentilerini.

Nasıl olursa olsun değişimin herkese iyi geldiğini düşünüyorum.

Taşınmalar sık olmamakla beraber bu yüzden faydalı geliyor gözüme.

Yeni sayfalar açmak, kötü anıları bırakmak ve yeni yaşayacağın yere sıfırlanarak gitmek…

Belki de gitmelere meyilli ruh halim gereği böyle düşünüyorum.

İlk başta o karmaşık ortamlar her ne kadar ruhumu sıksa da, sonrasında yerleşik hayat başladığında yeni ortamı keşfetmek, sabahına akşamına tanıklık etmek, yeni sokaklarda yürümek, adresi ezberleyene kadar hala eski sokak adlarını söylemek ayrı bir zevk aslında.

Koliler hazırlandığında yolculuk bir nevi başlar.

Artık misafirsindir bulunduğun yerde. Gideceksindir ve sayılı zamanın kalmıştır.

Bir zaman benimsediğin hiçbir odayı, sana ait olan o yeri benimseyemezsin artık.

Eşyalar gittikçe mekan boşalır, mekan boşaldıkça sadece sesinin yankısı kalacaktır.

Son bir bakışla yeni hayatlara teslim edersin ve gidersin.

Duvarlarda anıların kalır, ardında bırakmak istediklerin vardır.

Gideceğin yeni yerin uğuruna inandırırsın kendini.

Ve bırakacağın yerin uğursuzluğuna bağlarsın yaşadığın her talihsizliği.

Annem “uğur insanın içinde, mekanların suçu ne?” demişti bir kez.

Haklıydı, ama insanoğlu avuntuları bir türlü koparıp atamazdı içinden.

Gözünü açtığın her yenilik sevinç olur, ümit olur birden.

Sonra ertesi gün olur ve uyanıverirsin.

Yepyeni bir ortama açarsın gözlerini.

Birde dinlenebilirsen bir nefeslik, yeninin büyüsü, cazibesi sarmaya başlar seni.

Taşınmak güzeldir.

Bir yerden, bir semtten, bir şehirden, bazen bir yürekten.