Tatil ve sen

Tatile gittim...

15 gün bu şehirden uzakta olmak, senin nefes almadığın yerlerde olmak, aynı bulutların altında olmadığımız bilmek çok iyi geldi bana. Bol bol düşünme imkanım oldu seni ve senli günlerimi. Ne çok şey yaşadığımızı sanıp aslında hiç birşey yaşamadığımızı, küçücük bir çevrede, hep aynı sorunlar etrafında dolandığımız ve belkide bizi bunların tükettiğini farkettim.

Önce Abant'a gittim... Hep gitmeyi çok istediğim bir yerdi. Her yıl sonbaharda sana gitmek istediğimi söylerdim, sende tamam bişeler ayarlarız derdin. Nedense hiç birşey ayarlayamadık. Abant 'dan Karadeniz kıyılarına geçtim. Fırtına Vadisi'ni gördüm, hem gözüm hem ciğerlerim bayram etti. Acayip dinlendim. Neden hep seni dinlediğimi, senin istediğin yerlerde tatil yaptığımı, aslında onca yıl tatil yapmayıp eziyet çektiğimi farkettim. Sonra İstanbul'a geçtim. Yalova-Ağva-Şile-Adalar... Şimdiye kadar görmek isteyipte göremediğim, gitmek isteyipte gidemediğim ne kadar yer varsa hepsine 1 gün 2 günde olsa gitme ve görme imkanım oldu.

Aslında önceleri tatil lafı, bu şehri ve seni geride bırakma düşüncesi beni mahvediyordu. Uçağa binene kadar ne çok ağladım...Sanki bu şehri ve seni birdaha hiç göremeyecekmiş gibi hissettim. Oysa seni zaten görmüyordum ki... İlk başta kendi kendime kızdım, nerden çıktı bu tatil fikri, neden dinledim arkadaşlarımı diye... Ömrümde hiç bu kadar ağlamamıştım. Sonra istediğim yerleri gezmeye görmeye başlayınca farkettimki seni hiç düşünmüyorum. Sadece neden bu yerleri görmek için bu kadar beklediğim konusunda kendime kızdım.

Her öğle tatilinde işyerinden parka kadar yürüyüp, boş bir banka oturup gökyüzüne bakardım. Bulutların az önce seninde üstünden geçtiğini, aynı şehirde olduğumuzu aynı havayı soluduğumuzu düşünüp mutlu olurdum. Hayat hep senden ibaret sanırdım. Oysa ne çok yanılmışım. Hayat senden ibaret değilmiş, oysa ben hep öyle sandım.

Gittiğim yerlerde gökyüzüne baktım, bulutları ve yıldızları izledim. Aynı gökkubbe altındaydık belki ama sen yoktun aklımda. Seni beklerken hayatta ne çok şeyi ıskaladığımı ve ne çok şey kaybettiğimi farkettim.

Ve döndüm yaşadığım şehre. Giderken hissettiğim hiçbirşeyi hissetmedim dönerken. Şehre gelir gelmez ilk yaptığım şey = seninle karşılaşmak korkusu ile değiştirdiğim yollardan geçmekti.

Evet bitti. Bende kabul ettim.

Artık yeni günler ve yaşanacak yeni şeyler beni beklemekte. Tatilde bir sürü karar aldım kendimle ilgili. En önemli kararım ise yapmayı istediğim birşeyi bir başkası için ertelemeyeceğim bundan sonra.