Tatlı kız..

Bu sabah otomobilimle unkapanı- eminönü istikametine doğru giderken her zaman olduğu gibi trafik yoğundu..

Sol şeritten hareket halinde seyreden son dedere konforlu bir otomobil'in içinde sürücü baba, arka koltukta oturan anne ve 5-6 yaşlarında kız çocuğu bulunuyordu.
Anne'nin arka koltukta oturup, çocuğun ön koltukta oturması ayrı bir sakıncalı bir konu ama ben sakıncalı konuya girmiyeceğim.

Beni rahatsız eden diğer bir hareket olmuştur.

Oldukca rahatsız oldum.

Kız çocuğu çok tatlı olduğunu otomobilden görüyordum.. Ama yapılan hareket türkü söyleyerek başladığım günümü olumsuz etkilemişti..

..bu arada halk müzüğini çok sevdiğimi belirtmek isterim, sanat müziğini de severim.. daha doğrusu tüm müzik yapıtlar güzel, her müziği yerinde dinlemesinden yanayım...

Efendiiiiim.. bu anektot'u da aktardıktan sonra gelelim tatlı kızımız'a..

Tatlı kızımız ne yapmış biliyor musunuz?..

Ön kapının cam'ını aşağıya çekerek elindeki buruşuk kağıt mendilini otomobilden aşağıya fırlattı...!

Blog yazılarımı okuyan okuyucularım bilirler ne kadar çocukları sevdiğimi.. Ama bu kız'ı sevmedim.!

Oysa şirin bir çocuk, ama yaptığı hareket'le itici geldi bana...

Bütün çocuklar güzel dünyaya gelirler, saf temiz, berrak su gibiler..

Bu tatlı çocuğu diğer tatlı çocukları sevdiğim gibi sevdirmemelerine hakları var mı babası ve annesinin?

Çok sabırsız insanımdır..

Pat!söylerim..!

Otomobilimi, sözkonusu konforlu otomobilin yanına çekerek, otomobilimin sol kapı cam'ını aşağıya çekerek tatlı tebessümlü ifadelerimle "olmadı tatlı kız" anlamında yüz mimiklerimle ve sol parmaklarımla ifade ettim. Bütün dünya çocukları hepimizindir..

Yaptığım hareket ile sürücü beyefendi baba'ya, ve arka koltukta oturan hamfendiye birşeyler anlatabildiysem ne mutlu bana..

Ama iki ebeveyn'ler de "tıntın "iseler tatlı kız çocuğu adına üzülürüm..
Sevgilerimle