Taziye Sıkıntısı mı?

Erdal İnönü'nün ölümü nedeniyle kaç gündür gazetelerde, dergilerde ve Milliyet Blog’da yazılır yazılıyor, televizyon kanallarında onunla ilgili anılar anlatılıyor, hayatından çeşitli kesitler sunuluyor. Üzerinde durulan ortak nokta, Erdal İnönü’nün “insan” kimliğini bütün kimliklerden, özellikle de siyasetten daha üstte tuttuğudur. Bu yönüyle insanların sevgisini, saygısını kazandığında da şüphe yoktur.

Bugünkü gazetelerden birinde “Pembe Köşk ve Laiklik” başlıklı yazısında bir yazarımız, Erdal İnönü’nün ölüm haberi Türkiye'de televizyon haberlerine yansıdığında, Çankaya Köşkü'nden de telefon geldiğini,
Cumhurbaşkanı Gül'ün, eşiyle birlikte İnönü ailesine taziye ziyareti yapma isteğinin iletildiğini, ancak telefondaki yetkililere, Pembe Köşk açısından taziyeyi telefonda kabul etmenin daha uygun olacağının anlatıldığını söylüyordu.

Böyle bir olayın yaşanmış olacağına inanamıyorum.

İnönü ailesinin taziye ziyareti için böyle bir tavır koyması, belki ülkede bu tür karışıklıklar yaşanmasından sevinç duyacak belli bir güruhun “oh, iyi olmuş, iyi yapmışlar” gibi bir kişisel tatmin yaşamasına sebep olabilir. Ancak, ülke olarak içinde bulunduğumuz zor şartlar altında, milletçe topyekûn birlik ve beraberliğe ihtiyaç duyduğumuz bir ortamda, böyle yanlış bir tutumun herkesi üzeceği âşikârdır.

İnönü ailesinin, her partiden, her görüşten insanın, Erdal İnönü için övgü dolu sözler söylemesine sebep olan kişiliğiyle, böyle bir davranışın ters düşeceğinden emin olduğunu bildiğim için, kamuoyunda yanlış izlenim uyandırabilecek bu hareketi yapacağına da ihtimal veremiyorum.

Bugün Cumhurbaşkanlığı tarafından da yalanlanan bu haberin, o zaman ne maksatla yazıldığını anlamakta ise, gerçekten güçlük çekiyorum.