Tazminat hakedilmiş paradır; çalışan kendi isteği ile işten çıkmış olsa bile tazminatı verilmelidir

Bazı vicdanlı işverenler kendisi işten çıkan ya da çıkmak zorunda kalan çalışanına tazminatını veriyor. Ancak genel olarak Türkiye'de kendin işten çıkarsan tazminat alamıyorsun.

Kardeşim bir insan bir şeyi hak ettiyse o hak hiçbir nedenle ortadan kalkamaz. On yıl çalıştım, hırsızlık yaptım. Hırsızlığımın cezasını çekerim ama on yıl çalışmamın tazminatını alırım.

Hak sabittir ya, hak kaybolmaz kardeşim. On yıl çalışmışım, bir nedenle ayrılmışım; kendin ayrıldın, sana tazminat yok, böyle şey olur mu?

Bu ülkede demokrasiden anlayan yok. Gerçek demokraside şunu yaptığın için şundan yararlanamazsın diye bir yaklaşım olamaz. Yaptığının cezasını verirsin ama hakkını da verirsin. O ayrı o ayrı, her şey ayrı demokraside!

İstismara açık, kötü niyete açık bir konu. Patron vicdansızsa on yıl çalışmış işçiyi canından bıktırır. Maaşına zam vermez, kötü davranır. O da napsın işten çıkar. Patron tazminatın üzerine yatar. Oh ne ala!

Görüyorsunuz işte devlet sizden yana değil. Patronun vicdanına kalmış. Üç kuruşa çalışıyorsun zaten. Üç beş kuruş tazminatın birikmiş. Bir yaranı savar, bir derdini örter. Alın terinin karşılığı. Kendin çıktın diye vermiyor. Ne yapacağız, işyerinden kovulalım mı?

Patron değil kardeşim devlette sorun. Bazı işverenler insanlığa sığmayan bu durumu görüyorlar. Kanunda olmadığı halde, mecbur olmadıkları halde kendiliğinden işten çıkan işçilerinin tazminatını veriyorlar.

İşten çıkanlar tazminat alamadığına göre demek ki işten çıkmak kötü bir şey, suç. Demek ki çalışanların kendiliğinden işten çıkma hakları yok.

İnsan işten çıkmak zorunda kalamaz mı? Hem mecburiyete de gerek yok. Daha iyi bir işe gireceğim, işten bıktım, sağlık sorunlarım var, başka yere taşındım, ailevi sebepler nedeniyle ayrılmam gerekiyor... Bunların hiçbirinde kendin işten çıktığın için tazminat alamıyormuşsun. Babam felç oldu, kimsesi yok ona bakmam lazım. Mecburen ayrılmak zorundayım. On beş yıl çalışmışım var. 30–40 bin lira tazminat hak etmişim. Kendim çıktığım için alamıyormuşum. Napayım hasta babamı sokağa mı atayım.