Tecavüz et.! Nasıl olsa yanına kalıyor bu topraklarda.

Aile evinde (anne, baba, kız kardeş evdeyken) tecavüze uğradı..
Şikayeti üzerine kolluk kuvvetleri nöbetçi savcılıktan alınan özel izinle eve hemen baskın düzenledi..
Şahsı yatağında alkolden sızmış olarak buldular..
Olay yeri olarak geçen odanın ebeveyn banyosundan delil olarak, meni olan ve "kanının" üzerinde bulunduğu tuvalet kağıtları toplandı..
Tecavüzcüsü sıcak nezarethanede yatarken, o sabaha kadar 2 hastahane gezdirildi..
2 defa ehil olmayan ellerle tuşe yöntemiyle muayene edildi..
Olay Çarşamba gece yarısı olduğundan Perşembe öğleden sonra 16:00'da Adli Tıp Kurumu'na fiziksel muayeneye gönderildi..
Görevliler "Bugün heyet günü değil. Gidin, yarın sabah 08:00 de gelin." dedikleri için, 48 saatten fazla yemek yemeden ve uyumadan ağlayarak tecavüzcüsünün menileriyle, tükürüğü ile beklemek zorunda bırakıldı..
Hemcinsi(!) nöbetçi hakime hanım tutuksuz yargılama kararı verip, canavarı salıverdi..
Psikolojisi tecavüzden etkilenmiş mi diye Adli Tıp Kurumu'nda 2 defa heyete girdi..
Annesi tek evladı olan kızının, bu vahşete maruz kaldığını öğrendi..
"Annenin de psikolojisi bu olaydan etkilenmiş midir.?" diye büyüüüük devlet heyet raporu istemedi..
Soruşturmayı sürdüren savcı her ne hikmetse 4 yıl boyunca iddianameyi tamamlayamadı..
Savcı hakkında HSYK şikayet üzerine soruşturma başlatınca, adi tecavüzcü nihayet 2012 Aralık ayında Ağır Ceza Mahkemesi'nde yargılanmaya başladı..
Mağdure bu süre içinde defalarca devlet eliyle mağdur edilmeye devam edilirken, kanını akıtan tecavüzcüsü evlenip bir de çocuk sahibi oldu..
Günler, geceler her cinsel taciz haberini okuyunca ya da izleyince göz yaşlarıyla geçti..
Süreç uzadıkça defalarca olay gününü ve anını anlatmak zorunda bırakıldı..
Anlattıkça tekrar tecavüze uğradı..!

2008 yılından beri adalet bekliyor..
Avukatı az önce "Ceza almayabilir.. Mahkeme heyetinin tavrı bana bunu düşündürdü. Kendinizi hazırlayın." dedi..
Yargıtay, İnsan Hakları Mahkemesi falan filan diye de ekledi..
Öylece kaldı telefonun ucunda. Elleri buz kesti.
Annesini aradı.. Anne bu ya; sesinden anladı.
"Ne oldu?" dedi..
Cevap veremedi.
"30 Nisan'da ya öleceğim ya da adaleti kendi elimle sağlayacağım.!" diyemedi.
Sustu.

Artık bu topraklarda adaletin var olduğuna inanmıyor.!

Ağlıyor.. Ve, ben O'nu susturamıyorum.