Tedirginlik Kâr Etmez(!)

Şöyle baktığınızda dünyada insanların “demokrasiye” susuzlukları had safhada intibası uyandırılıyor.

Esasında...

Koronavirüs, insanların bu demokratik toplum yerindeliklerine olan açlıklarını daha da günyüzüne çıkardı.

Daha önce de yazmıştım...

Sanki, dünya sakinlerinin oluşturduğu devletlerin hiç mi sorunları yoktu? Sorunlar vakiydi. Yaşanıyordu.

Özellikle, çok demokrat görünen, insan haklarına saygıyı kendilerine düstur edinen sözüm ona medeniyet kumkumaları, söz konusu kendileri olunca her türlü riyakârlığı sergileyebilmekteydiler.

Fransa, bu bağlamda sicili en kabarık ülkelerin başında gelmekte. Göçmen düşmanlığı bağlamında, laiklik uygulamaları üzerinden ülkelerinde bulunan Asyalı ya da Afrika’dan bir umutla Fransa’ya gelen insanları nasıl “ötekileştirdikleri” ve “yabancılaştırdıkları” akıllarımızda taze olarak durmaktadır.

- - - -

Demek istediğim, sanki, sorunların birden zuhur etmediği. Sorunlar toplumları meşgul etmekteydi. Şimdi bir endişe var: İşte bu salgın sürecinin, toplumları içlerine kapanmaya zorlayacağı, yine siyaset kurumunun tıkanarak, yönetimlerin otoriter kimlikli kişilerin eline geçebileceği vb...

Açık toplum olmanın gerekleri, yavaş yavaş sindire sindire, belirttiğim üzere rayından çıkarak, faşizan ellerin elinde kararabileceği, tavsayabileceği endişesi, insanları daha da paranoyak yapmakta.

Belirttiğim üzere, ülkelerin/devletlerin, demokrasi sorunu, yargı sorunu, şeffaflık sorunu, hesap verebilme sorunu, birlikte yönetişim sorunu, temel insan hak ve hürriyetleri, sosyal yaşama dönük endişeleri, ekonomik beklentiler...

- - - -

Ülkelerde yükselen sağ-popülist akımlar, faşizan yönelimler, pekâlâ, farkındalık seviyeleri üst boyutta olan entelektüel kesimlerde kaygıya neden olabilmekte.

Ama, bu durumdan kurtulmak, sadece olduğun yerde debelenmek kaydıyla olmuyor. Toplumların “farkındalık” düzeyleri arttırılmalı; ama işte bu süreç nasıl ifa edilecek?

Büyük bir sorun...