Tehlike Uzak, İhtimal Küçük

İnsanlardaki algı böyle sakın böyle düşündüğümüzü sanmayın!

Konu korona; yazmam gereken farklı detaylar ortaya çıktıkça sorumluluğumu yerine getiriyorum.

Normal serbestlikte başlıktaki gibi düşünülüyor.

Önce rakamlardan gidelim;

40 kişide 1 kişi hasta oluyor. Bu hastaların 10’undan 1’i ağır hasta. Ve 100 kişiden 2,5 kişi ölüyor. Artı, daha çok yaşlılar ölüyor.

Bu tablo zaten biraz serbestlik yaratıyor “Beni mi bulacak?”

Daha önemlisi insanlar yaptıklarının (ya da yaşanan hayatın) normal olduğunu düşünüyorlar.

Onlara göre günlük diyelim 1000 hasta ekstrem durumların sonucu “Kim bilir ne yaptılar, hangi ortamlarda bulundular, başlarına ne geldi?”

“Biz onlar gibi yaşamıyoruz ki hasta olalım”

İnsanlara göre virüs kapmanın bir sınırı var, o sınırı aşarsanız hasatlık kapıyorsunuz.

Ve yaşanılan hayat da bunu doğruluyor; gidiyorlar, geliyorlar, giriyorlar, çıkıyorlar bir şey olmuyor.

Bu da onlara bu şekilde hasta olmayacakları duygusunu veriyor.

Tamam da bu her gün yakalanan diyelim 1000 kişi nasıl yakalanıyor, bunu bir bilsek.

Belki düşündükleri doğru, anormal şeyler yapıyorlar.

Çünkü bakıyoruz kalabalıklar, maske yok, mesafe yok hani bulaşıyorsa çoğunun hasta olması lazım.

Adam diyor ki hiç maske takmadım. Ben de 4 aydır maskeyle yatıyorum. O da hasta olmadı ben de.

Fark yoksa ben abartıyorum!

Tüm bunlar insanlarda rahatlığa neden oluyor.

Merak ediyorum her gün 1000 kişi hastalığı Mars gezegeninde mi kapıyor?

Siz olun ya da başkası insan hayatı önemlidir, “bana bir şey olmadı ya…” diyemezsiniz!

Sadece kendiniz hasta olmuyor başkalarını da hasta ediyorsunuz!

Ve salgın ne zaman bitecek diyorsunuz. Bu kafayla biter mi?