Tek derdim

Günaydın demiştim ya sabah, bugünüm güzel geçecek demiştim ya, geçti. Çok şükür.

Tek derdim çiçek oldu.

Sabah erken saatte vapurla karşıya geçip bir müşterimden evrak aldım. Onu beklediğim iskelenin karşısında bir çiçek büfesi vardı, kasımpatılar pıtırak pıtırak yayılmış her yana. Almaya karar verdim, sabah motivasyonum tam olsun diye. Büfenin sahipleri kahvaltı yapıyordu içeride. Afiyet dileyip fiyatını sordum, beğenmedim. Küçücük bukete bu kadar para verilmez diyerek Üsküdar'a geçine almaya karar verdim. Kendimce bir öngörü yani, bizim yakada daha ucuz olur diye düşündüm. Belki olabilirdi, eğer çiçekçi bulabilseydim. Her zaman iskele dibinde olan çingeneler yok olmuştu bugün. Talihime küsüp işyerime gittim. Halbuki ne de güzel motivasyon yapacaktım.

Bir zamanlar hiç aksatmadan her hafta bir kaç buket çiçek alır işyerimdeki masama koyardım. Bir hafta falan dayanırdı o çiçekler. Bir tane çingene kadınım vardı yolumun üstündeki sokağın köşebaşında, her pazartesi hem muhabbet eder hem alışveriş yapardım. Bu tür muhabbetleden hoşlanırım. Sürekli gördüğün insanı bir zaman sonra kendine yakın hissediyorsun, bir iki laf etmeden bitmiyor o alışveriş. Hep bir sorunları oluyor bu insanların, gerçi hangimizin yok ki, ama onların yaşam şartları daha zor olduğundan sorunları hiç bitmiyor. Bir tane de Kezban var Üsküdar'da. Ondan da çok alışveriş yaptım. Şimdi her gördüğünde "Abla neden çiçek almıyorsun artık?" sorularından baygınlık geldiği için mümkün olduğunca uzaktan geçiyorum ki beni görmesin.

Masanın yahut sehpanın üzerinde duran bir demet çiçek ortamı nasıl da güzelleştiriyor. İnsan ruhuna nasıl olumlu bir etki yapıyor. Her baktığında çiçeklere, pozitif enerji yükleniyor insan.

Bugüne kısmet değilmiş. Bir dahaki sefere cimrilik yapmayıp ilk gördüğüm yerden alacağım.

Çiçekli, pozitif enerjili günleriniz bol olsun.