- Kategori
- Şiir
Tek kişilik tiyatro
Tek kişilik bir hayat tiyatrosu benimkisi
Sahnesi sokaklar dekoru bütün dünya olan
Bazen yağmurlu bir günde oynarım
Bazen ilkbahardaki çiçeklerin arasında
Kendimi anlatırım çoğu zaman
Ama sadece sokaktaki halimi
Ayyaşlığımı, deliliğimi, gülüşlerimi
Ağlamak istemem tiyatromda
Çünkü üzmek istemem seyirciyi hayatımla
Aşklarada yer vermem bu sahnede
Bayağılaşmış, sahte, iki günlük aşklara
Bir hayat tiyatrosu dedim ya benimkisi
Ne zaman biteceği belli olmaz
Belki birazdan, belki sonsuza kadar sürecek
Bir şey biliyorum sadece
Benden sonra bu sahne bir daha asla sergilenmeyecek...
Yusuf Sezgin Aybey