Tek Kişilik

/yoksulluk kadar koyar yoksunluk

ağacını yitiren ormanda ecel korkusu korkuluk/

hüzünlü bakışlarının ardında görülmeyeni

içinden aşk geçen

zamanın yağmaladığı

geçkin bir güzelliğin izi

bir leke/ soluk

uzak gölgede

bir noktaya ulaşma çabasında

harmanlarken günü geceyle

tırpan, ince cılız bedeni

toplanamıyor savrulmaktan

katre katre çoğalan ateşten

demli bir acı süzülür içre

tükenmez yokuşların inişlerinde

dingin bulacağını sandığı denizin

öteki yüzü devrilir önüne

sızı tek kişilik

kimse bilmez nicedir diye

bir vedadan çoğalır ayrılık hikâyesi

başlarken uzar, sonra kaybolur gölgeleri

içinde çaresizce çırpınır bir kuş

çıkılmamış bir yol daha kaldı mı ki

şifa niyetine

tek kişilik ağlar her kişi

2 Nisan 2011

Hâdiye Kaptan

c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir

Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....