Tekliğin 'özel', çokluğun 'genel' hali

Gelincikler, o siyah lekeli, al renkli, ince tülümsü

Ve rüzgâra kapılmış salınan zarafetleriyle

Hepsi bir arada, çayırlarda daha güzeldir,

tarlalarda, bayırlarda,

Güllerse bahçelerde

hepsini birden toplayıp evine getiremezsin

hemencecik solarlar, bilirsin.

Tüm çocukları birden ödüllendiremezsin

tebessüm, şeker ve öpücüklerinle

Birkaçı yeter.

Sevginin, vakit  ve servetinin pervasız bonkörlüğüyle

Karşı cinsden her güzeli aynı anda sevemezsin

Sadece biri yeter.

Bir sevda da bir gülü her zaman hak eder (*)

hele de tohumu titizlikle ekilip

özenle yetiştirilmişse

Zaten geceleri gökyüzüne bakarken de bilirsin

Aslında her parlayan şey yıldız değildir!

Tek olan biricik ve özel, çok olansa geneldir.

Genelleştikçe sanki, daha bir sulanır ve kolayca bozulur

O tek ve özel olan şey

'Evim' derken başka, 'genelev' çok daha başka.

Genelin içinde su gibi akıp buharlaşansa zaman,

Özel'in içinde derinlere inen, hayat verip büyütendir sana. 

Düşünsene bir,

Sen de tek ve özelsin!

Genel -ve geçer- olmayı ne kadar istersin?

Ve unutma!

Bazı şeyler bir arada, bütün halde daha güzeldir,

mutluluk, umut, aile, ulus ve çocuklar gibi

Bir de yıldızlar ve gelincikler gibi

parçalanıp dağılırlarsa büyüsü de gider.

Bazı şeyler ise tek,

Sevgili, benlik ve kişilik gibi

Bir de yalnızlık ve geceler gibi

Paylaşılıp çoğaldıkça özgünlüğü de kaybolur gider.

Sakın ha!

Prıltılı vitrinlere, içerdeki dolu dolu raflara,

Ve  internetdeki yüzlere bakıp bakıp da

Küresel imaj çığırtkanlarına, tüketim ve çokluk adına

her seferinde yeniden kanma!

Bütünsel ya da tek, güzel olanı anla ve ara...

İ. Ersin Kabaoğlu,

12 Şubat 2012, Ankara

(*) 14 Şubat'a doğru, tek ve özel olanlara tek gül adına yazılmıştır.