Teknoloji eskiyi bozdu !

Eskisi gibi olmuyor ya da olamıyor insan. Eskiden sevdiği özlediği şeylerin hiçbirini özlemez veya sevmez oluveriyor birdenbire. Yeni şeyleri özlem duyup yeni şeyleri seviyor.

Eskiden olan hiçbir olayı şimdi olsun istemiyoruz. Kolay yaşamayı öğrenince zorlukların bize sağladığı yararı göz ardı ederek eskileri atıyoruz kenara. Eskiden inanlar daha dik daha çalışkan daha da sağlıklıymış. Peki; niye şimdi insanlar hep aciz? Niye insanlar güçsüzler? Niye psikolojilerinin çökmüş durumda olduğunu söyleyerek işin kolayına kaçıyorlar? Eskiden psikoloji yok muydu bu insanlarda yoksa?

İnsan hayatına teknoloji ne zaman girdiyse o zaman insanları çıkmaza sürüklemeye başlamış. Mesela; kolaylık olsan dile piyasaya sürülen birçok teknolojik alet insanları tembelliğe itmiş zamanla. Önce elde çamaşır yıkanırken, makineler çıkmış. Tamam, kolaylık fakat teknoloji ilerledikçe tek çamaşır değil bulaşık makinesi, el robotları, ankastre eşyalar vs. çıktı. Tek tuş ile tamam, iş bitti. Tek parmak kımıldatmak ile iş bitiyor evde. İnsanlar oturup çay kahve yudumluyor. Sonra da “ay çok yoruldum” oluyor. Niye? Oturmaktan yorulur tabi insan.

Eski zamanda tel süpürgeyle evin avlusu temizlenmiş. Koca avluyu insanlar şip şak süpürürlermiş. Gelen misafire yemekleri tek tuş ile açılıp kapanan düdüklülerde değil bakır ya da toprak sahanlarda pişirmişler. Çamaşırlarını kazanlarda kaynayan suda yıkayıp sakız gibi bembeyaz yapmışlar. Ama o kadar işe rağmen kendilerine zaman ayırıp çaylarını yudumlarken el işi yapmayı da ihmal etmemişler. Kızlar çeyizlerini böyle böyle dokumuşlar. Şimdi hangi kız çeyiz yapıyor? (Hangi kız el işi yapıyor desek daha doğru.) Yemek yapmayı bile bilmeyen var. Teknoloji sağ olsun. Fırında nasıl olsa tarifler var, bakarım malzemelere sonra hazırlar fırına atarım ve fırın da sağ olsun pişirir!

Şimdi; eskiden insanlar sağlıklıydı. Çünkü çalışkanlardı. E boşuna dememişler işleyen demir ışıldar diye…