Teknoloji içinde milli irade toz duman

“ Milli iradeye saygı duymak gerek. Çoğunluğu hesaba katmak lazım. Sandıktan çıkmalar, yolsuzluklara, usulsüzlüklere, çamura batsalar da her zaman haklıdırlar. Çünkü sandıktan çıkmışlardır.” 

Milli iradenin çoğu kez gerçek milli irade olmadığı Mısır’da tam anlamıyla ortaya çıktı. 

Gerek Tunus’ta ve gerekse Mısır’da, halkın indirmek için sokaklara döküldüğü liderler yüzde doksanlara varan oy almışlardı. 

İletişim teknolojisinin zirveye ulaştığı günümüz siyasetinde artık içi boş söz ve vaatler fayda etmeyecek gibi görünüyor. 

İnsanlar kendi özel durumlarını ve ülkelerini başkalarıyla kıyaslayacak bilince geldiğinde onları kimse tutamıyor. 

Mısır’da bir öğretmen, “ayda 100 dolar kazanıyorum. Ne yapabilirim bu parayla? Çocuklarımın yiyecek masraflarını bile karşılayamıyorum. Hırsızlık mı yapayım ?” diye soruyor bir gazeteciye. 

Bir başkası, “adalet ve özgürlük” diyor. 

İnsanların geçim derdine düştüğü, adalet ve özgürlüğün olmadığı bir ülkede milli irade havada mı kalıyor? 

Gazeteler baskıdan, polis dayağından, işkencelerden bahsediyor.Yolsuzluklardan ve hanedan yanlılarına akan paralardan anlatıyorlar. Dikta rejimlerinin tipik özellikleri bunlar. 

Mısır’da halk kendi kendini örgütlemiş görünüyor. Şimdilik öne çıkan bir örgüt ortalarda yok. Arkadaki gizli gücün iletişim teknolojisi olduğu tahminleri yapılıyor. 

Bizde henüz etkilerinin küçümsendiği veya iyi tahlil edilemediği Facebook, Twitter gibi internet ağının etkili olduğu kuşku götürmez bir gerçek. 

Şubat ayının 2’sinden itibaren olayların boyutu değişiyor. Göstericilerin karşısına, Mısır Devlet Başkanı Hüsnü Mübarek yanlıları çıkıyor ve iki grup arasında taşlı sopalı çatışmalar çıkıyor. Şimdilik yaygın bir şekilde ateşli silahlar kullanılmıyor. 

Mısır halkı özünde fazla kan dökülmesini ve kardeş kavgasını istemiyor. Bunu her vesile ile dile getiriyorlar. 

Mısırdaki eylemler esnasında bir çok gazete ve televizyon muhabiri, olayları kışkırttıkları gerekçesi ile göz altına alınıyor veya tutuklanıyor, kabak gazetecilerin başında patlıyor. 

Toplumsal olaylar yaygınlaşmasın yoksa, durdurmak çok güç, hatta çoğu kez imkansız. Bunu yakın tarihimizde yaşadık, yaşıyoruz. 

Türkiye Mısır’dan ve diğer Arap ülkelerinden siyasi ve ekonomi açıdan farklı. Her şeyden önce uzun süren bir iktidar dönemi yok. Büyük çoğunluk kendi özgür iradesi ile seçimlere gidiyor ve oyunu kullanıyor. Eğitim oranı o ülkelere göre yüksek. Milli gelir dağılımı her ne kadar dengesiz olsa da ücretler o ülkelere kıyasla iyi sayılır. Diğer yandan Türk halkı kendini gelişmiş ülkelerle kıyaslıyor. Türkiye Ortadoğu çemberi içinde. Halkın çoğunluğu Müslüman. Bulunduğu konum itibarıyla dünya küresi üstünde stratejik öneme sahip. Nüfus genç ve yoğun. Bölgeler arasında sosyo ekonomik, sosyo kültürel açıdan dengesizlikler var. Rakipleri çok. Dış ilişkiler açısından aktif sorunlar görünmese de çıkabilecek bir karışıklığı olabildiğince değerlendirecek güçlerin varlığı biliniyor. 

Şubat’ın 4’ü, beklenen Cuma günü, Mısır özgürlük meydanında yüz binlerin gösterisi devam ediyor. El Cezire televizyonu konu üstüne naklen yayında . Günün adını “ayrılış günü” koymuşlar. 

Mübarek, “ 82 yaşındayım, Mısır devlet başkanlığından bıktım. Ama ben ayrılınca Mısır kaos yaşar” diyor. 

Göstericiler, “Mübarek Mısır’dan ayrılıncaya kadar gösterimiz devam edecek” açıklamasını yapıyorlar. 

Olayların akışı göstericilerin isteğinin gerçekleşeceğini gösteriyor. 

Demokrasi kültürünün tam yerleşmediği yerlerde milli irade dünyadaki son olaylarda görüldüğü gibi toz duman olabiliyor. 

Milli iradenin yapısı ve niteliği hakkında düşünmek gerekecek. 

Hüseyin Seyfi