Tel Dolaptaki Baharat Kokusu

Biraz buruk,  

Biraz donuk ama heyecanlı,  

Ellerim tireyerek açtım bahçe kapısını. 

Çok uzun yıllar olmuştu ,  

Büyüdüğüm eve uğramayalı. 

İçeri girdiğimde beni üzecek bir manzara ile karşılaşmaktan korkarak başladım etrafıma bakınmaya. 

Eşyalar hep eski yerlerindeydi. 

Birkaçı hariç... 

Tel dolap mesela; 

Onun yerinde buzdolabı vardı. 

Her yer tozlanmış ,  

Duvardaki saatli maarif takvimi sararmış ,  

Masanın üzerindeki saat sessiz,  

Kuzinenin üzerindeki güğüm paslanmış. 

Koltuğun örtüsünü kaldırdım, iliştim üzerine,  

Herkese yalnız kalmak istediğimi söyledim. 

Çocuklar homurdanarak çıktılar yanımdan. 

Zaman durmuştu ,  

Aç , susuz, terli, koşa koşa geldim sokaktan ,  

Bir yandan da arkadaşım bırakır gider diye telaşlıyım. 

Elimde ip atladığımız koca sicim ,  

Anne ben çok acıktım diyerek girdim kapıdan içeri. 

Elindeki sigarasını bıraktı, yüzüme biraz kızarak biraz da sevecen bir ifadeyle baktı. 

Çay kefini bozuyordum o an biliyorum. 

Mutfağa doğru yürüdü,  

Tel dolabının kapağını açtı,  

Dolabın içinden her zaman olduğu gibi baharat kokuları geliyordu burnuma. 

Süzülmüş yoğurdu dışarı çıkardı,  

Bir dilim de ekmek.... 

Ekmeğe süzme yoğurdu sürdü, sabırsızlıkla bekliyordum toz şeker de serpsin üzerine diye. 

Aklım sokaktaki arkadaşımda,  

Annemin yüzüne boynumu büküp bakınca ne diyeceğimi hemen anladı. 

Aynısından bir dilim daha hazırladı . 

Ben çıkarken dışarıya ,  

Annem dönüyordu çayının sigarasının başına. 

Ben de büyük bir zevkle ısırırken üzeri toz şekerli süzme yoğurtlu ekmeğimi,  

Dışarıdan gelen sesler ürküttü beni; 

Gelelim mi ? 

Artık içeri gelelim mi? 

Siz hala dışarıda mısınız? Gelin dedim, gelin içeri! 

Burnumda baharat kokusu ,  

Gözbebeklerimde donmuş iki damla yaş,  

Kendime geldim...